edukacja

edukacja (język polski)

edukacja (1.1) komputerowa

wymowa:

IPA: [ˌɛduˈkat͡sʲja], AS: [edukacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edukacja	edukacje
dopełniacz	edukacji	edukacji / przest. edukacyj[1]
celownik	edukacji	edukacjom
biernik	edukację	edukacje
narzędnik	edukacją	edukacjami
miejscownik	edukacji	edukacjach
wołacz	edukacjo	edukacje

(1.1) nauczanie kogoś

(1.2) proces uczenia się

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) W porządku, ale abstrahując od higieny, medycyny, edukacji, wina, porządku publicznego, irygacji, dróg, doprowadzenia wody pitnej, i publicznej służby zdrowia, czy Rzymianie kiedykolwiek coś dla nas zrobili?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. edukator m, edukatorka ż, edukowanie n, wyedukowanie n, doedukowanie n, edukacjonizm m

czas. edukować ndk., wyedukować dk., doedukować dk.

przym. edukacyjny

przysł. edukacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) education; (1.2) education
• arabski: (1.1) تعليم
• białoruski: (1.1) адукацыя ż; (1.2) адукацыя ż
• chiński standardowy: (1.1) 教育 (jiàoyù); (1.2) 教育 (jiàoyù)
• duński: (1.1) uddannelse w; (1.2) uddannelse w
• esperanto: (1.1) instruado; (1.2) edukado
• hindi: (1.1) शिक्षा
• hiszpański: (1.1) educación ż
• irlandzki: (1.1) oideachas m
• kataloński: (1.1) ensenyament m
• nowogrecki: (1.1) εκπαίδευση ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• portugalski: (1.1) educação ż
• tajski: (1.1) การศึกษา
• tetum: (1.1) edukasaun
• ukraiński: (1.1) освіта ż
• włoski: (1.1) educazione ż; (1.2) educazione ż

źródła:

1.  Hasło „edukacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.