chrematonim

chrematonim (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxrɛ̃maˈtɔ̃ɲĩm], AS: [χrẽmatõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. nazwa własna przedmiotu kultury materialnej, np. działa, statku, dzwonu, zegara itp.^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) jednostka leksykalna, leksem, onim

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. χρῆμα, -ατος (chrē̃ma, chrē̃matos) → rzecz potrzebna / użyteczna, ogólnie rzecz, sprawa^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Chrematonym n
• słowacki: (1.1) chrématonymum n

źródła:

1. Stanisław Kania, Jan Tokarski, Zarys leksykologii i leksykografii polskiej, Warszawa 1997, s. 199.
2. Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 168.