bräcka

bräcka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pęknięcie, szpara^[1]

czasownik przechodni

(2.1) łamać^[1]

(2.2) przen. przewyższać, brać górę^[1]

(2.3) przysmażać, smażyć^[1]

czasownik nieprzechodni

(3.1) świtać^[1]

odmiana:

(1) en bräcka, bräckan, bräckor, bräckorna

(2-3) att bräcka, bräcker, bräckte, bräckt, bräck! ; pres. part. bräckande, perf. part. bräckt

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.2) bräcka någons rekord → pobić czyjś rekord

(3.1) dagen bräcker → dzień się budzi

synonimy:

(1.1) spricka, rämna, bristning

(2.1) bryta, spräcka, knäcka, krossa

(2.2) överträffa, övertrumfa

(2.3) bryna, fräsa, halstra, steka

(3.1) gry, dagas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bräckande, bräckning

przym. bräcklig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: bräka → beczeć

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 77.