- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) pęknięcie, szpara[1]
czasownik przechodni
- (2.1) łamać[1]
- (2.2) przen. przewyższać, brać górę[1]
- (2.3) przysmażać, smażyć[1]
czasownik nieprzechodni
- (3.1) świtać[1]
- odmiana:
- (1) en bräcka, bräckan, bräckor, bräckorna
- (2-3) att bräcka, bräcker, bräckte, bräckt, bräck! ; pres. part. bräckande, perf. part. bräckt
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (2.2) bräcka någons rekord → pobić czyjś rekord
- (3.1) dagen bräcker → dzień się budzi
- synonimy:
- (1.1) spricka, rämna, bristning
- (2.1) bryta, spräcka, knäcka, krossa
- (2.2) överträffa, övertrumfa
- (2.3) bryna, fräsa, halstra, steka
- (3.1) gry, dagas
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bräckande, bräckning
- przym. bräcklig
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: bräka → beczeć
- źródła:
Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 77.