bandytyzm

bandytyzm (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bandytyzm	bandytyzmy
dopełniacz	bandytyzmu	bandytyzmów
celownik	bandytyzmowi	bandytyzmom
biernik	bandytyzm	bandytyzmy
narzędnik	bandytyzmem	bandytyzmami
miejscownik	bandytyzmie	bandytyzmach
wołacz	bandytyzmie	bandytyzmy

(1.1) dokonywanie ciężkich przestępstw, w tym zabójstw i rozbojów

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozbójnictwo; pot. bandyctwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przestępczość

hiponimy:

(1.1) gangsterstwo, piractwo

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. banda ż, bandyctwo n, bandyta m, bandzior m

przym. bandycki

przysł. bandycko

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. banditisme^[1]

uwagi:

(1.1) według Słownika języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego: blm^[2]

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) banditry, banditism
• białoruski: (1.1) бандытызм m
• bułgarski: (1.1) бандитизъм m
• karpatorusiński: (1.1) бандітізм m
• rosyjski: (1.1) бандитизм m
• ukraiński: (1.1) бандитизм m

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „bandytyzm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.