audiencja

audiencja (język polski)

wymowa:

IPA: [awˈdʲjɛ̃nt͡sʲja], AS: [au̯dʹi ̯ẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• u → ł • i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	audiencja	audiencje
dopełniacz	audiencji	audiencji / przest. audiencyj[1]
celownik	audiencji	audiencjom
biernik	audiencję	audiencje
narzędnik	audiencją	audiencjami
miejscownik	audiencji	audiencjach
wołacz	audiencjo	audiencje

(1.1) oficjalne spotkanie z kimś na wysokim stanowisku

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Mój przyjaciel był bardzo przejęty z powodu audiencji u prezydenta.

składnia:

(1.1) audiencja u kogoś

kolokacje:

(1.1) audiencja u króla • audiencja u papieża • audiencja u prezydenta • udzielić audiencji • starać się / zabiegać o audiencję

synonimy:

(1.1) posłuchanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. audiencyjny, audiencjonalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. audientia^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) audience
• białoruski: (1.1) аўдыенцыя ż
• bułgarski: (1.1) аудиенция ż
• francuski: (1.1) audience ż
• litewski: (1.1) audiencija ż
• rosyjski: (1.1) аудиенция ż
• ukraiński: (1.1) аудієнція ż
• włoski: (1.1) udienza

źródła:

1.  Hasło „audiencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2. Michał Jaworski, Nasz język, WSiP, Warszawa 1987, s. 89.