Taube

Taube (język niemiecki)

eine Taube (1.1)

die Taube (1.2)

wymowa:

^ⓘ

lp IPA: [ˈtaʊ̯bə] lm [ˈtaʊ̯bm̩]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. gołąb

(1.2) astr. Gołąb

rzeczownik odprzymiotnikowy, rodzaj żeński

(2.1) głucha (kobieta)

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Taube	die Tauben
dopełniacz	der Taube	der Tauben
celownik	der Taube	den Tauben
biernik	die Taube	die Tauben

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	die Taube
dopełniacz	der Taube
celownik	der Taube
biernik	die Taube

przypadek	deklinacja	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Nom.	słaba mieszana mocna	die Taube eine Taube Taube	die Tauben Tauben Taube
Gen.	słaba mieszana mocna	der Tauben einer Tauben Tauber	der Tauben Tauben Tauber
Dat.	słaba mieszana mocna	der Tauben einer Tauben Tauber	den Tauben Tauben Tauben
Akk.	słaba mieszana mocna	die Taube eine Taube Taube	die Tauben Tauben Taube

(3.1) zob. Tauber

odmiana:

(1.1)

(1.2) blm

(2.1)

(3.1) zob. Tauber

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) eine Taube gurrt → gołąb grucha • Brieftaube • Friedenstaube • Taubenpost • Turteltaube • taubengrau

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tauber m, Täubchen n, Täublein n, Taubheit ż

przym. taub

związki frazeologiczne:

(1.1) besser ein Spatz in der Hand, als eine Taube auf dem Dach • gebratene Tauben fliegen nicht ins Maul

etymologia:

śwn. tūbe < swn. tūba

uwagi:

źródła: