Polka

Podobna pisownia: p0lka • polka • polkka • Poľka • Połka • połka • Pólka • półka

Polka (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ˈpɔlka], AS: [polka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Polka	Polki
dopełniacz	Polki	Polek
celownik	Polce	Polkom
biernik	Polkę	Polki
narzędnik	Polką	Polkami
miejscownik	Polce	Polkach
wołacz	Polko	Polki

(1.1) obywatelka Polski, przedstawicielka narodu polskiego

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W sztafecie wygrały Polki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) matka Polka

synonimy:

(1.1) przest. Laszka; gw. (Górny Śląsk) Poloczka; żart. poet. Sarmatka

antonimy:

(1.1) nie-Polka

hiperonimy:

(1.1) Słowianka

hiponimy:

(1.1) Małopolanka, Mazowszanka, Pomorzanka, Ślązaczka, Wielkopolanka, Zabużanka, Polonuska

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polska ż, polskość ż, polski m, Polaczek m

forma męska Polak m

przym. polski, polskawy

przysł. po polsku

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Polak + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Polak

• albański: (1.1) polake
• angielski: (1.1) Pole
• arabski: (1.1) بولندية ż
• baskijski: (1.1) poloniar
• białoruski: (1.1) полька ż, палячка ż
• chiński standardowy: (1.1) 波兰人 (bōlánrén)
• chorwacki: (1.1) Poljakinja ż
• czeczeński: (1.1) полька
• esperanto: (1.1) polino, pollandanino, polujanino
• francuski: (1.1) Polonaise
• hawajski: (1.1) Pōlani
• hiszpański: (1.1) polaca ż
• islandzki: (1.1) Pólverja ż
• jidysz: (1.1) פּאָלקע ż (polke)
• kataloński: (1.1) polonesa ż
• litewski: (1.1) lenkė ż
• niemiecki: (1.1) Polin ż
• nowogrecki: (1.1) Πολωνή ż, Πολωνίδα ż, Πολωνέζα ż
• rosyjski: (1.1) полька ż, полячка ż
• serbski: (1.1) Пољакиња
• slovio: (1.1) Polakica (Полакица)
• słowacki: (1.1) Poľka ż
• ukraiński: (1.1) полька ż, полечка ż
• wilamowski: (1.1) Pulḱ ż, Pulk ż
• włoski: (1.1) polacca ż

źródła:

Polka (język czeski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) Polka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polák m, Polsko

przym. polský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Polka (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: ['pɔlka], lm IPA: ['pɔlkas]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Polka	die Polkas
dopełniacz	der Polka	der Polkas
celownik	der Polka	den Polkas
biernik	die Polka	die Polkas

(1.1) choreogr. polka

odmiana:

(1.1)^[1]

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Tanz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim