Fín

Podobna pisownia: Fin • fin • Finn • finn • fín • fínn

Fín (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Fín	Fíni
dopełniacz	Fína	Fínov
celownik	Fínovi	Fínovi
biernik	Fína	Fínov
miejscownik	Fínovi	Fínoch
narzędnik	Fínovi	Fínmi

(1.1) Fin^[1][2]

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Fínsko n, fínčina ż

forma żeńska Fínka ż

przym. fínsky

przysł. fínsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 181.
2. Hasło „Fín” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.