Ziemia kaliska

Ziemia kaliska (łac. Terra Calisiensis) – jednostka terytorialna średniowiecznego państwa polskiego, w dorzeczu górnej i środkowej Warty. W czasach nowożytnych wschodnia część Wielkopolski właściwej, współcześnie synonim Kaliskiego.

Ten artykuł dotyczy obszaru średniowiecznego. Zobacz też: ziemia kaliska i Kaliskie.

Ziemia kaliska

Terra Calisiensis

Herb
Państwa	Polska
Stolica	Kalisz
Ważniejsze miejscowości	Gniezno
Położenie na mapie Ziemia kaliska, WIelkopolska i inne krainy historyczne Polski na tle współczesnych granic administracyjnych

Położenie województw poznańskiego i kaliskiego I Rzeczypospolitej na tle współczesnego podziału administracyjnego

W 1138 r. ziemia kaliska weszła w skład dzielnicy senioralnej, a następnie od 1173 r. należała do seniora Mieszka III Starego. W wyniku buntu przeciw niemu w latach 1177–1181 ziemią kaliską władał Kazimierz II Sprawiedliwy. W niespełna rok po zjeździe łęczyckim, w I połowie 1181 r. Mieszko III Stary przejął ziemią kaliską.

Po 1314 r. ziemia została włączona do województwa kaliskiego.

Herb

Osobny artykuł: Herb województwa kaliskiego.

Jan Długosz zawarł opis herbu ziemi kaliskiej w dziele z lat 1464–1480, gdzie napisał:

Calisiensis terra quarta in ordine, que caput zambronis coronatum, circulo ex naribus pendente, in tabula scacali portat in campo partim albo partim rubeo.

Jan Długosz w łacinie^[1]

Zobacz też

• Bractwo Rycerskie Ziemi Kaliskiej
• Kaliskie