Zasada Millona

Zasada Millona, [Hg
2N]OH·2H
2O – nieorganiczny związek chemiczny rtęci na II stopniu utlenienia, powstający m.in. podczas reakcji tlenku rtęci(II) z wodą amoniakalną lub w wyniku zasadowej hydrolizy amidochlorku rtęci. Nazwa pochodzi od fizyka i chemika francuskiego Augusta Millona.

Zasada Millona

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	[Hg 2N]OH·2H 2O
Inne wzory	[NH 2(HgOH) 2]OH
Masa molowa	468,25 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	12529-66-7
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.

Z kwasami tworzy sole zawierające kationy [NHg
2]+
, np.

Zasada Millona (2010)

• [Hg
  2N]I – jodek zasady Millona (patrz: odczynnik Nesslera)
• [Hg
  2N]NO
  3 – azotan zasady Millona

Zasada Millona ma w stanie krystalicznym budowę pseudopolimeryczną. Atomy rtęci występują w hybrydyzacji sp, tworząc układy liniowe N−Hg−N, zaś atomy azotu posiadają hybrydyzację sp³ i co za tym idzie kąt wiązań Hg−N−Hg wynosi ok. 104°. W rezultacie kryształy tego związku mają tetragonalny układ krystalograficzny, podobny do występującego w β-krystobalicie. Taką samą strukturę zachowuje też większość soli tej zasady^[1]. Wyjątkiem są tylko niektóre halogenki, np. bromek, który tworzy pseudopolimeryczny układ heksagonalny, rombowy, jednoskośny, zbliżony do tego jaki występuje w trydymicie^[2].

Przypisy

1. W. N. Lipscomb. The structure of Millon's base and its salts. „Acta Cryst.”. 1951 (4), s. 156-158. International Union of Crystallography. DOI: 10.1107/S0365110X51000453. (ang.).
2. L. Nijssen and W. N. Lipscomb. A hexagonal modification of a salt of Millon's base. „Acta Cryst.”. 1954 (7), s. 103-106. International Union of Crystallography. DOI: 10.1107/S0365110X54000205. (ang.).