Loading AI tools
Zapach zielonej papai (wietn. Mùi đu đủ xanh) – wietnamsko-francuski dramat filmowy z 1993 roku w reżyserii Tran Anh Hunga, będący jego pełnometrażowym debiutem. W roli głównej wystąpiła Tran Nu Yên-Khê, prywatnie żona reżysera[1].
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
8 czerwca 1993 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
104 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Trần Anh Hùng |
| Główne role |
Trân Nu Yên-Khê |
| Muzyka |
Tôn-Thât Tiêt |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Alain Nègre |
| Kostiumy |
Jean-Philippe Abril |
| Montaż |
Nicole Dedieu |
| Produkcja |
Christophe Rossignon |
| Dystrybucja |
Président Films |
Obraz zdobył liczne wyróżnienia, m.in. Złotą Kamerę na 46. MFF w Cannes oraz nagrodę Cezara za najlepszy debiut reżyserski. Był także nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny jako pierwszy w historii film oficjalnie reprezentujący Wietnam[2].
Młoda dziewczyna, Mùi, zostaje służącą miejscowej bogatej rodziny. Mùi jest niezwykle spokojną i ciekawą świata dziewczynką. Rodzina, dla której pracuje, składa się z często wyjeżdżającego męża, żony, starszego syna, dwóch młodszych synów i schorowanej matki męża. Mąż przed swoją ostatnią, czwartą podróżą bierze ze sobą rodzinne oszczędności. Wraca z wojaży chory i umiera krótko po powrocie.
Dziesięć lat później w rodzinie zaczynają się pojawiać coraz większe problemy. Dwóch synów wyjechało, a rzadko widywana, schorowana żona zajęła miejsce swojej zmarłej teściowej na piętrze. Choć żona traktuje Mùi jak członka rodziny, młoda służąca postanawia zmienić miejsce pracy. Mùi przechodzi do pianisty, przyjaciela z dzieciństwa jednego z synów poprzednich pracodawców. Nowy pracodawca jest zaręczony, ale woli spędzać czas grając na fortepianie, niż dzielić go ze swoją narzeczoną.
Pewnej nocy, w czasie rozmowy zaręczonych, jego gra na fortepianie staje się coraz bardziej głośna i niepokojąca. Pianista wyraźnie ignoruje swoją wybrankę, a wyglądająca przez okno Mùi, widzi, że narzeczona opuszcza jego pokój. Kiedy Mùi wchodzi do pokoju, muzyka staje się bardziej spokojna i harmonijna. Później tej samej nocy widzowie obserwują, jak pianista wchodzi do mieszkania Mùi, zamykając za sobą drzwi. Gdy wybranka muzyka dowiaduje się o tym, zrywa z nim zaręczyny. Pianista uczy Mùi czytać i pisać, oraz pokazuje jak zachowywać się jak dama. Film kończy się sceną, w której ciężarna Mùi czyta poezję swojemu mężowi oraz żonie swojego pierwszego pracodawcy.
- Tran Nu Yên-Khê – Mui, w wieku 20 lat
- Man San Lu – Mui, w wieku 10 lat
- Thi Loc Truong – matka
- Anh Hoa Nguyen – stara Ti
- Hoa Hoi Vuong – Khuyen
- Ngoc Trung Tran – ojciec
- Vantha Talisman – Thu
- Keo Souvannavong – Trung
- Van Oanh Nguyen – pan Thuan
- Gerard Neth – Tin
- Nhat Do – Lam
- Thi Hai Vo – babcia
- Thi Thanh Tra Nguyen – Mai
- Lam Huy Bui – lekarz
- Xuan Thu Nguyen – sprzedawca antyków
Mimo że akcja filmu rozgrywa się w całości w Wietnamie, zdjęcia nagrano w podparyskim studiu filmowym w Boulogne-Billancourt[3].
- 1993: Złota Kamera za najlepszy debiut reżyserski na 46. MFF w Cannes
- 1993: nominacja do Złotej Żaby za zdjęcia Benoît Delhomme'a na MFF Camerimage
- 1994: nominacja do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
- 1994: British Film Institute - Nagroda im. Sutherlanda
- 1994: Cezar za najlepszy debiut reżyserski
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
