Zanokcica gniazdowa
gatunek rośliny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus L.) – gatunek paproci z rodziny zanokcicowatych. Pochodzi z rejonów zwrotnikowych półkuli wschodniej, od Indii do Australii. Jest epifitem, ale rośnie też na materii organicznej. Żyje na obszarach ciepłych i wilgotnych, w częściowym lub pełnym cieniu, choć wytrzymuje również pełne nasłonecznienie i okresowe zmniejszenie wilgotności powietrza. W klimacie umiarkowanym uprawiana jako roślina doniczkowa.
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Podklasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
zanokcica gniazdowa | ||
Nazwa systematyczna | |||
Asplenium nidus L. Sp. Pl.: 1079 (1753)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Morfologia
- Pokrój
- Roślina o wysokości 50–150 cm.
- Liście
- Zebrane w rozetę liściową, w której gromadzi wodę i humus. Duże, proste, jasnozielone, często marszczone, o szerokości 10–20 cm; główna żyłka brunatna.
- Zarodnie
- Skupione w kupkach zarodni tworzących regularne, długie rzędy po spodniej stronie liści.
Zastosowanie
- Roślina ozdobna – uprawiana jako roślina doniczkowa.
- Roślina jadalna – na Tajwanie roślina ta zwana jest Wugus i jest tam popularnym warzywem[4].
Uprawa
Zanokcicę można sadzić zarówno na pniu podpierającym, jak i bezpośrednio w doniczce, zawierającej lekką mieszankę ziemi dla epifitów. Nie wolno dopuścić do wyschnięcia bryły korzeniowej. Wymaga zraszania i nawożenia w okresie wegetacji (od wiosny do początku jesieni). Stanowisko półcieniste lub słoneczne. Temperatura od 10 do 30 °C.
- Na naturalnym siedlisku
- W uprawie doniczkowej
- Liście
- Fragment liścia z zarodniami
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.