Zamek w Dunajowie
zamek w Austro-Węgrzech Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
zamek w Austro-Węgrzech Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Dunajowie – utracony zamek zbudowany w 1420 przez Jana Rzeszowskiego, biskupa halickiego. Miejsce kilkuletniego internowania arcybiskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego przez władze austriackie[1].
.jpg) Lokalizacja zamku w Dunajowie na wojskowej mapie Friedricha Miega z roku 1787 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy |
1420 |
| Zniszczono |
XIX w. |
| Pierwszy właściciel |
Jan Rzeszowski |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°37′00″N 24°49′25″E | |
Od 1451 był rezydencją Grzegorza z Sanoka. W 1476 zamek wytrzymał pamiętne oblężenie przez Turków[1].
W dunajowiskim zamku przez kilka lat internowany był przez rząd austriacki Wacław Hieronim Sierakowski, arcybiskup wraz z całą kapitułą lwowską, który dla pomieszczenia kanoników kazał wybudować oficynę, istniejącą do końca XIX w.[1]. Biskup wyremontował również wnętrze budynku zamkowego, aby uczynić go odpowiednim na mieszkanie księcia kościoła[1]. Malowidła i freski na ścianach i sufitach pierwszego piętra zachowały się do końca XIX w.[1]. Wyposażona została również kaplica znajdująca się na I piętrze w jednym ze skrzydeł pałacowych[1]. Zasługa utrzymania w dobrym stanie zamku należy się Witalisowi Przysieckiemu, który ocalił także od zagłady stare dokumenty znajdujące się w bibliotece zamkowej[1].
Obiekt należący do arcybiskupstwa nie był zbyt często odwiedzany przez swoich właścicieli[2], ponieważ leżał w miejscu odległym od Lwowa, nieprzystępnym z powodu kilometrowej odległości od gościńca bitego[1]. Biskupi mieli bliżej wspaniałe i wygodne miejsce do spędzania wolnego czasu[2] mianowicie pałac w Obroszynie koło Gródka[1].
Obronny zamek był budowlą powstałą na planie kwadratu[1], posiadającą jednokondygnacyjny budynek mieszkalny, dość długi i wąski z dwoma ku dziedzińcowi występującymi skrzydłami[1]. Zamek był z trzech stron oblany wodą z sąsiadujących z nim szerokich i bagnistych stawów[1]. Mury z tych stron były cienkie i postawione bardziej jako zapora przed wezbranymi wiosennymi wodami, które mogłyby zalać dziedziniec zamkowy, w czasie wiosennych roztopów, niż do obrony[1]. Szerokość stawów była tak znaczna, że nawet armatnie pociski, wystrzeliwane od brzegu stawu, nie zdołały dosięgnąć murów zamku[1]. Wjazd do zamku prowadził od strony wschodniej i broniony był przez wał i fosę[1]. Z tej też strony zamek dotykał miasteczka, które umocnione było przez dwa wały i dwie fosy. Ślady murów, wałów i fos zachowały się do końca XIX w.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
