Węgleszyn – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Oksa[5][3].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
515[1] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-363[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TJE |
| SIMC |
0256797[3] |
Położenie na mapie gminy Oksa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego  | |
 50°45′09″N 20°10′02″E[4] | |
Do 1954 roku istniała gmina Węgleszyn. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Historia
W XIV wieku, wieś Węgleszyn należała do rodu Jelitczyków, pieczętujących się herbem Jelita. Jednakże już w połowie następnego stulecia dobra węgleszyńskie, składające się w tym czasie z trzech wsi: Węgleszyn, Węgleszyn Mały i Rembiechowa, przeszły w ramach sprzedaży (lub wiana) w ręce rodu Oleśnickich herbu Dębno. Początkowo stanowiły własność Jana Głowacza Oleśnickiego (zm. 1460), po nim przeszły w spadku na jego synów i wnuków. W roku 1588 Jan Oleśnicki (zm. 1619) nabył od Kacpra Trojanowskiego części wsi Zakrzów, Zalesie oraz Czekny, co powiększyło dobra węgleszyńskie[6].
Po śmierci Jana Oleśnickiego, ziemiami gospodarowała jego owdowiała żona, Izabela z Sędziejowic Chycka (zm. 1625–1629), mająca zapis prawa dożywotniego gospodarowania tymi ziemiami. Potem w ramach podziału przejęła je Zofia Straszowa z Oleśnickich (zm. po 1636), średnia córka Jana i Izabeli Oleśnickich, i przekazała w ręce rodu Straszów. Ci zaś, nie będąc zainteresowani gospodarowaniem w dobrach węgleszyńskich, w 1630 r. sprzedali je urodzonemu Feliksowi Majowi (zm. 1634)[6].
W rękach Majów herbu Starykoń Węgleszyn znajdował się co najmniej do lat 70. XVII w., po czym drogą wiana przeszedł do rodziny Bystrzonowskich herbu Starykoń, którzy władali wsią niemal do końca XIX stulecia[6].
Integralne części wsi
Zabytki
Kościół parafialny pw. św. Andrzeja z 1367 r., wielokrotnie przebudowywany oraz dzwonnica z I połowy XIX w.; wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A-130/1-2 z 11.02.1967)[7].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
