Wyspa Świętej Heleny

Wyspa Świętej Heleny (ang. Saint Helena, wymowa w IPA: ˌsɛnt (h)ɪˈliːnə) – wyspa wulkaniczna, położona na Oceanie Atlantyckim, około 1900 km na zachód od południowo-zachodniego wybrzeża Afryki. Stanowi najbardziej ludną część brytyjskiego terytorium zamorskiego o nazwie Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha. Są oni potomkami Europejczyków, Azjatów i Afrykanów. Powierzchnia wyspy wynosi 122 km², ma ona ok. 17 km długości i ok. 10 kilometrów szerokości. Połączenie z wyspą zapewniają statki i samoloty kursujące do RPA i Wielkiej Brytanii. Telewizję, przekazywaną przez satelitę, można tu oglądać od połowy lat 90. XX wieku.

Wyspa Świętej Heleny

Saint Helena

Herb Flaga
Dewiza: Loyal and Unshakeable (Lojalna i niewzruszona)
Państwo	Wielka Brytania
Siedziba	Jamestown
Data powstania	1656 (jako kolonia) 22 kwietnia 1834 (jako kolonia korony brytyjskiej) 1 września 2009 (obecny status prawny)
Zarządzający	gubernator Nigel Phillips
Powierzchnia	420 km²
Wysokość	820 m n.p.m. (najwyższy punkt)
Populacja (2021) • liczba ludności	4439
Numer kierunkowy	+290
Strefa czasowa	UTC +0
Języki urzędowe	angielski
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Wyspa Świętej Heleny

Zdjęcie satelitarne
Kontynent	Afryka
Państwo	Wielka Brytania
Terytorium zamorskie	Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha
Akwen	Ocean Atlantycki
Powierzchnia	121,7 km²
Populacja (luty 2008) • liczba ludności • gęstość	4 255 35 os./km²
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego Wyspa Świętej Heleny
15°57′S 5°43′W

Demografia

Według spisu powszechnego z 2008 roku zamieszkiwało tu 4255 osób, z tego co szósty w głównym mieście i porcie Jamestown^[1]. Według spisu powszechnego z 2016 roku zamieszkiwało tu 4534 osób, zaś według spisu z 2021 roku zamieszkiwało tu 4439 osób – oznaczało to tendencję spadkową^[2]. Przyrost naturalny był ujemny, wyniósł -32^[2].

Religia

Osobny artykuł: Misja „sui iuris” Wyspy Świętej Heleny, Wyspy Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha.

Osobny artykuł: Świadkowie Jehowy na Wyspie Świętej Heleny.

Struktura religijna w 2016 roku według CIA The World Factbook^[3]:

• protestanci – 75,9%:
  • anglikanie – 68,9%,
  • baptyści – 2,1%,
  • adwentyści dnia siódmego – 1,8%,
  • Armia Zbawienia – 1,7%,
• brak religii – 6,1%,
• świadkowie Jehowy – 4,1%,
• katolicy – 1,2%,
• inne religie – 2,5% (w tym bahaiści),
• brak odpowiedzi i nieokreśleni – 10,2%.

Gospodarka

W 2021 roku średni przychód mieszkańca wynosił 8,690 tys. funtów. Inflacja w drugim kwartale 2021 roku wynosiła 0,7%, zaś w trzecim kwartale 2021 roku wynosiła 1,7%. PKB Wyspy Świętej Heleny w 2018/2019 roku wyniosło 40,4 miliona funtów, zaś w 2019/2020 roku wyniosło 39 milionów funtów^[2].

Historia

Wyspa została odkryta 21 maja 1502 przez portugalskiego żeglarza João da Nova. Nazwał ją imieniem św. Heleny, matki Konstantyna Wielkiego, której święto wypadało tego dnia.

Do 1673 prawie połowę mieszkańców stanowili importowani niewolnicy, ale między 1826 a 1836 wszyscy oni zostali uwolnieni. Wyspa była w okresie od 18 października 1815 do 5 maja 1821 miejscem zesłania, a w końcu i śmierci cesarza Napoleona Bonapartego. W połowie XIX wieku, zajęta i zasiedlona przez Kompanię Wschodnioindyjską, wyspa stała się brytyjską kolonią. W 1981 brytyjska ustawa o obywatelstwie przeklasyfikowała Świętą Helenę na brytyjskie terytoria zamorskie, wskutek czego jej mieszkańcy utracili prawo do pobytu w Wielkiej Brytanii^[4].