Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wirki trójjelitowe, wypławki[2] (łac. Tricladida) – rząd drapieżnych bezkręgowców z typu płazińców.
Wypławki występują w wodach słodkich, słonych oraz w wilgotnych tropikalnych środowiskach lądowych. Słodkowodne gatunki można znaleźć zarówno w wodach stojących jak i płynących, w zimnych strumieniach górskich o wartkim prądzie jak i w drobnych śródleśnych oczkach.
Ciało spłaszczone grzbietowo-brzusznie, bez segmentów, pokryte nabłonkiem urzęsionym. Nabłonek wydziela duże ilości śluzu. Otwór gębowy znajduje się na stronie brzusznej w pobliżu środka ciała, prowadzi do gardzieli, a następnie do jelita o trzech pniach (stąd nazwa). Jeden pień skierowany jest do przodu ciała, pozostałe do tyłu. Otworu odbytowego brak, resztki pokarmowe usuwane są przez otwór gębowy. Niedaleko otworu gębowego znajduje się otwór płciowy. Wiele gatunków posiada oczy, choć umożliwiają one tylko odróżnienie ciemności od jasności; większość ma jedną parę takich oczek, ale zdarzają się takie, które mają ich więcej (wielooczka Polycelis sp.). Długość ciała do 5 cm. Ubarwienie ciała zróżnicowane: od prawie przezroczystego przez barwę białą po czarną. Gatunki morskie są bardzo kolorowe, kontrastowo ubarwione. Odznaczają się dużymi zdolnościami regeneracyjnymi, ponieważ z każdej większej oderwanej części odrasta cały robak.
Wypławki są obojnakami, zachodzi między nimi zapłodnienie krzyżowe. Jaja są składane w odpornych na niekorzystne warunki kokonach i najczęściej umieszczane na liściach roślin wodnych. Mogą się również rozmnażać przez podział poprzeczny.
Większość wypławków to drapieżniki, polują na skorupiaki, ślimaki, małżoraczki, skąposzczety, larwy owadów, niektóre zjadają też ikrę ryb (np. zawleczony do Polski z Ameryki Płn. wypławek tygrysi (Dugesia tigrina). Wirki wysysają swe ofiary za pomocą gardzieli wysuwanej na zewnątrz ciała. Bez pożywienia mogą się obyć nawet przez rok. W czasie głodówki następuje stopniowy zanik narządów wewnętrznych i zmniejszanie się rozmiarów ciała.
Wirki wykazują fototropizm ujemny (światłowstręt) i dlatego spotyka się je pod kamieniami i ukryte wśród roślin.
W Polsce występuje 13 gatunków tych zwierząt. W zimnych wodach żyją: wypławek alpejski (Crenobia alpina), wypławek karpacki (Dendrocoelum carpathicum) oraz wielooczka rogata (Polycelis felina). W wodach stojących pospolite są: wypławek biały (Dendrocoelum lacteum) oraz dwa gatunki ciemno ubarwione, bardzo do siebie podobne: Schmidtea lugubris (syn. Dugesia lugubris)[3] i Schmidtea polychroa (syn. Dugesia polychroa)[4].
Anna Stańczykowska w książce pt. „Zwierzęta bezkręgowe naszych wód” opisuje następujące gatunki [5]:
Rodzina Dendrocoelidae[6][7][8]
Rodzina Planariidae[12][13][14][10]
Najpospolitszym wypławkiem występującym w Bałtyku jest płochliwy wypławek żwawy[15] Procerodes littoralis (Strøm, 1768)[17], syn. Procerodes litoralis (Strøm, 1768)[15] z rodziny Procerodidae[17].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.