Wiktor Kanewski
Ukraiński piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ukraiński piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Izrailowycz Kanewski, ukr. Віктор Ізраїльович Каневський, ros. Виктор Израилевич Каневский, Wiktor Izrailewicz Kaniewski (ur. 3 października 1936 w Kijowie, zm. 25 listopada 2018[1]) – ukraiński piłkarz pochodzenia żydowskiego[2], grający na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener. W 1988 wyemigrował do USA.
 | |||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Wiktor Izrailowycz Kanewski | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 października 1936 | ||||||||||||||||
| Data śmierci |
25 listopada 2018 | ||||||||||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Wychowanek piłkarskiej szkoły młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. W 1952 trafił do drużyny amatorskiej Maszynobudiwnyk Kijów. W 1954 został piłkarzem pierwszoligowego Dynama Kijów, z którym zdobył: mistrzostwo ZSRR w 1961 oraz puchar w 1964. W latach 1961–1964 był kapitanem drużyny. Z 80 bramkami był klubowym rekordzistą Dynama. W 1977 jego rekord pobił Ołeh Błochin[3]. Po ostatnim sukcesie zdecydował się opuścić Dynamo. Po dwóch miesiącach pracy trenerskiej w Metałurhu Zaporoże powrócił na boisko jako gracz Czornomorca Odessa, ale po dwóch sezonach w wieku 30 lat zdecydował się zakończyć karierę piłkarską.
30 sierpnia 1958 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z drużyną Czechosłowacji (2:1). Był też powołany do reprezentacji w 1962 na mistrzostwa świata w Chile. Łącznie zaliczył 5 występów w kadrze ZSRR.
Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował drużyny Metalist Charków, Bukowyna Czerniowce oraz Dnipro Dniepropietrowsk. Na stanowisku asystenta trenera zdobył z Pachtakorem Taszkent awans do Wyższej Ligi ZSRR. W 1978 był selekcjonerem juniorskiej reprezentacji ZSRR. Po udanej pracy na tym stanowisku miał wyjechać trenować reprezentację Algierii jednak ostatecznie uniemożliwiono mu wyjazd za granicę. Kanewski złożył następnie podanie o umożliwienie mu wyjazdu do Izraela, jednak również odmówiono mu prawa do opuszczenia kraju. W konsekwencji poddawany był represjom: został wykluczony z partii i pozbawiony tytułu Mistrza Sportu ZSRR. Przez kilka lat pracował na budowie. Dopiero w 1983 dzięki pomocy Walerego Łobanowskiego otrzymał zgodę na zatrudnienie w trzecioligowym Dynamie Irpień. W 1987 jako asystent trenera Tawriji Symferopol miał udział w jej awansie do Pierwszej Ligi. W listopadzie 1988 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[4]. Zamieszkał na Brooklynie, był współwłaścicielem prywatnej szkoły piłkarskiej w Nowym Jorku.
25 listopada 2018 zmarł w Bristolu (stan Connecticut) w wieku 82 lat[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
