Loading AI tools
polski duchowny katolicki, arcybiskup metropolita częstochowski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Tomasz Depo[1] (ur. 27 września 1953 w Szydłowcu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii dogmatycznej, rektor Wyższego Seminarium Duchowego w Radomiu w latach 1990–2006, biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski w latach 2006–2011, arcybiskup metropolita częstochowski od 2012.
Wacław Depo podczas procesji św. Stanisława w Krakowie (2019) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 września 1953 | ||
Arcybiskup metropolita częstochowski | |||
Okres sprawowania |
od 2012 | ||
Biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski | |||
Okres sprawowania |
2006–2011 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
3 czerwca 1978 | ||
Nominacja biskupia |
5 sierpnia 2006 | ||
Sakra biskupia |
9 września 2006 |
Data konsekracji |
9 września 2006 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
Zamość | ||||||
Miejsce | |||||||
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
|
Urodził się 27 września 1953 w Szydłowcu[1]. W 1972 ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza[1][2].
Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1978 w katedrze sandomierskiej biskup Piotr Gołębiowski, administrator apostolski w Sandomierzu[3][4]. Magisterium z teologii dogmatycznej uzyskał w 1980 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na tej uczelni kontynuował studia w zakresie teologii dogmatycznej w latach 1980–1984. W 1982 uzyskał licencjat, a w 1984 doktorat na podstawie dysertacji Chrystus kerygmatyczny w nauce M. Koehlera[5][1].
Po otrzymaniu święceń kapłańskich w latach 1978–1980 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Stromcu[6]. W latach 1984–1990 był duszpasterzem akademickim w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu[1].
W diecezji radomskiej pełnił funkcję dyrektora ds. życia konsekrowanego zakonów żeńskich[1], wszedł również w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[5]. Od maja do sierpnia 2006 pełnił funkcję współprzewodniczącego Rady Programowej Radia Maryja ze strony Konferencji Episkopatu Polski[1][7].
Został mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej sandomierskiej oraz prałatem kustoszem kapituły Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. W 2004 Jan Paweł II nadał mu godność prałata honorowego Jego Świątobliwości[1].
W latach 1984–1989 był ojcem duchownym księży diakonów w Radomiu[8]. W 1989 został wicerektorem[9], a od 1990 do 2006 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu[10]. Od 1984 prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, teologii ekumenicznej i wstępu do teologii w Wyższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym w Radomiu, a od 1992 z teologii dogmatycznej w Kolegium Teologicznym Diecezji Radomskiej[1]. W latach 2000–2006 pracował jako adiunkt w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – Instytut Teologiczny w Radomiu, a w 2007 został wykładowcą w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie[1][11].
W latach 1995–1999 pełnił funkcję przewodniczącego Metropolitalnego Zespołu ds. II Synodu Plenarnego oraz członka Komisji Rektorów ds. Ratio studiorum. W 1999, 2002 i 2005 był wybierany na przewodniczącego Konferencji Księży Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych[1]. W Konferencji Episkopatu Polski w latach 2001–2006 był członkiem konsultorem Komisji ds. Duchowieństwa i Rady Naukowej[1].
5 sierpnia 2006 po przyjęciu przez papieża Benedykta XVI rezygnacji Jana Śrutwy został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji zamojsko-lubaczowskiej[12][13]. Ingres do katedry Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, w trakcie którego otrzymał święcenia biskupie, odbył 9 września 2006[11]. Głównym konsekratorem był Józef Michalik, arcybiskup metropolita przemyski, zaś współkonsekratorami Zygmunt Zimowski, biskup diecezjalny radomski, i Jan Śrutwa, biskup senior diecezji zamojsko-lubaczowskiej[3]. Następnego dnia odbył ingres do konkatedry bł. Jakuba Strzemię w Lubaczowie[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ad Christum Redemptorem hominis” (Ku Chrystusowi Odkupicielowi człowieka)[14].
29 grudnia 2011 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą częstochowskim na miejsce Stanisława Nowaka[15][16]. Ingres do bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie odbył 2 lutego 2012[9]. 29 czerwca 2012 otrzymał z rąk papieża paliusz[17].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 2012–2022 był przewodniczącym Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[18], w 2006 objął funkcję asystenta (delegata) przy Krajowej Radzie Katolików Świeckich[19], a w 2012 delegata ds. Stowarzyszenia Żywego Różańca[20]. W 2022 został członkiem Rady Stałej[21], ponadto wszedł w skład Komisji Duchowieństwa, Sekcji Nauk Teologicznych Komisji Nauki Wiary, Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych, Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce 2016 r. oraz Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 r.[22] W 2006 został przewodniczącym Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[23].
W 2017 został kapelanem stanowym Rycerzy Kolumba w Polsce[24].
Konsekrował biskupa pomocniczego częstochowskiego Andrzeja Przybylskiego (2017). Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego kaliskiego Łukasza Buzuna (2014) i biskupa pomocniczego radomskiego Piotra Turzyńskiego (2015)[3].
W 2010 Rada Powiatu w Szydłowcu nadała mu tytuł „Zasłużony dla Powiatu Szydłowieckiego”[25]. W 2007 otrzymał Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”[26].
Przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich został wyróżniony nagrodami Feniks Specjalny (2017)[27] i Feniks Specjalny „Medialny” (2022)[28].
W 2012 został konfratrem zakonu paulinów[29], a w 2015 członkiem wspólnoty kanoników regularnych laterańskich[30].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.