WWE Greatest Royal Rumble

Greatest Royal Rumble^[3] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 27 kwietnia 2018 w King Abdullah International Stadium w Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej^[3][4]. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network^[5][6] oraz w systemie pay-per-view^[7].

Greatest Royal Rumble

Motyw muzyczny	„When Legends Rise” ~ Godsmack[1]
Informacje
Promocja	WWE
Brandy	Raw SmackDown
Sponsor	Saudi General Sports Authority
Data	27 kwietnia 2018
Widownia	60 000[2]
Hala	King Abdullah International Stadium
Miejsce	Dżudda, Arabia Saudyjska
Gale WWE Network – chronologicznie
WrestleMania 34 Greatest Royal Rumble Backlash (2018)
Royal Rumble – chronologicznie
Royal Rumble (2018) Greatest Royal Rumble Royal Rumble (2019)
WWE w Arabii Saudyjskiej – chronologicznie
— Greatest Royal Rumble Crown Jewel (2018)

Podczas gali odbył się pierwszy w historii 50-osobowy Royal Rumble match, który wygrał Braun Strowman, a także pojedynki o wszystkie tytuły mężczyzn głównego rosteru^[8]. Brock Lesnar obronił WWE Universal Championship w steel cage matchu pokonując Romana Reignsa. Ponadto The Undertaker pokonał Ruseva w casket matchu, zaś walka AJ Stylesa z Shinsuke Nakamurą o WWE Championship zakończyła się podwójnym wyliczeniem poza ringowym.

Produkcja

Przygotowania

Zobacz też: Wrestling.

Greatest Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw i SmackDown. Oskryptowane rywalizacje (storyline’y) kreowane były podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown Live oraz ekskluzywnej dla dywizji cruiserweight 205 Live. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria^[9][10].

5 marca 2018 WWE i Saudi General Sports Authority ogłosiło, że 27 kwietnia odbędzie się gala Greatest Royal Rumble zorganizowana w Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej^[11][12]. Zorganizowanie gali jest częścią rozpoczęcia 10-letniej strategicznej i marketingowej współpracy z Saudi General Sports Authority, co ma pomóc w rozwinięciu programu krajowego „Saudi Vision 2030” – poprawienia wizerunku i ekonomii kraju^[3][13].

19 marca WWE ogłosiło, że prócz 50-osobowego Royal Rumble matchu, podczas gali odbędzie się siedem walk mistrzowskich o WWE Championship, WWE Universal Championship, WWE Intercontinental Championship, WWE United States Championship, WWE Raw Tag Team Championship, WWE SmackDown Tag Team Championship i WWE Cruiserweight Championship^[8].

22 marca potwierdzono, że gala będzie emitowana za pośrednictwem WWE Network^[6], a także w systemie pay-per-view w Stanach Zjednoczonych^[14] i międzynarodowo^[7].

W kwietniu federacja prowadziła nabory nowych potencjalnych wrestlerów z Arabii Saudyjskiej. WWE zaoferowało ośmiu adeptom dalsze treningi w federacji^[15].

Rywalizacje

9 kwietnia ogłoszono, że Brock Lesnar, który podpisał kolejny kontrakt z WWE, będzie bronił Universal Championship w steel cage matchu z Romanem Reignsem, co zwiastowało ich rewanż z WrestleManii 34^[16][17]. Tego samego dnia podczas odcinka tygodniówki Raw, Reigns okazał złość, gdyż nikt nie powiedział mu o jego przyszłych walkach i oponentach, wyodrębniając jego rewanż z Lesnarem. Po chwili na arenę wkroczył Samoa Joe, który wyzwał do go walki na majowej gali Backlash, po czym obiecał, że po przegranej z Lesnarem, zostanie pokonany również przez niego^[18].

26 marca WWE potwierdziło organizację ladder matchu o Intercontinental Championship pomiędzy Sethem Rollinsem, Finnem Bálorem, Samoa Joe i ówczesnym mistrzem The Mizem^[19]. Na WrestleManii 34, The Miz utracił mistrzostwo na rzecz Rollinsa^[20]. Podczas trwającego draftu „Superstar Shake-up”, Miz i Joe zostali przeniesieni do brandu SmackDown, zaś Rollins i Bálor pozostali zawodnikami brandu Raw^[21][22].

26 marca ogłoszono, że Cesaro i Sheamus będą bronić swoich Raw Tag Team Championship w walce z The Hardy Boyz (Jeffem i Mattem Hardym)^[19]. Na WrestleManii 34, Cesaro i Sheamus utracili tytuły na rzecz Brauna Strowmana i 10-letniego Nicholasa^[20]. Dzień później podczas odcinka Raw, Strowman i Nicholas zrzekli się mistrzostw, gdyż Nicholas (wedle scenariusza) nie mógł regularnie występować dla federacji. Generalny menadżer brandu Raw Kurt Angle ogłosił organizację turnieju „Tag Team Eliminator” o zwakowane tytuły^[18]. Jako pierwszych finalistów wyznaczył Cesaro i Sheamusa^[18]. Matt Hardy i Bray Wyatt pokonali Titus Worldwide (Apollo Crewsa i Titusa O’Neila) oraz The Revival (Dasha Wildera i Scotta Dawsona), dzięki czemu dotarli do finału^[21]. Wskutek trwającego draftu „Superstar Shake-up”, 17 kwietnia Cesaro i Sheamus zostali przeniesieni do brandu SmackDown^[22].

Na WrestleManii 34, The Bludgeon Brothers (Harper i Rowan) pokonali The Usos (Jey'a i Jimmy’ego Uso) oraz The New Day (Big E i Kofiego Kingstona) w triple threat tag team matchu, zdobywając SmackDown Tag Team Championship^[20]. Dwa dni później podczas odcinka SmackDown Live, The Usos pokonali The New Day i stali się pretendentami do tytułów The Bludgeon Brothers na gali Greatest Royal Rumble^[23].

26 marca do karty walk dodano pojedynek Johna Ceny z Triple H’em^[19].

11 kwietnia, na trzy dni po pokonaniu Johna Ceny na WrestleManii 34^[20], The Undertaker został wyznaczony do walki z Rusevem w casket matchu^[24], lecz dzień później Rusev został zastąpiony przez Chrisa Jericho^[25]. Wedle scenariusza zostało wyjaśnione tym, że żona Ruseva, Lana, poprosiła władze WWE o usunięcie męża z niebezpiecznego rodzaju walki^[26]. 16 kwietnia Rusev został przywrócony jako oponent The Undertakera, zaś Jericho został dopisany do listy uczestników 50-osobowego Royal Rumble matchu^[27].

Na WrestleManii 34, Jinder Mahal pokonał Randy’ego Ortona, Bobby’ego Roode’a i Ruseva w fatal 4-way matchu, zdobywając United States Championship^[20]. 16 kwietnia podczas odcinka Raw, Mahal został przeniesiony do brandu Raw i tej samej nocy utracił swój tytuł na rzecz Jeffa Hardy’ego. Po walce ogłosił, że swoją klauzulę rewanżową wykorzysta podczas gali Greatest Royal Rumble^[21]. Dzień później Hardy został przeniesiony do brandu SmackDown^[22].

Również na WrestleManii 34, AJ Styles skutecznie obronił WWE Championship w walce z Shinsuke Nakamurą. Po walce Nakamura podarował pas przeciwnikowi, lecz po chwili wykonał mu cios w krocze, a także Kinshasę, wskutek czego stał się antagonistą^[20]. 17 kwietnia podczas odcinka tygodniówki SmackDown Live, Nakamura ponowił atak na Stylesie, po czym ogłoszono, że ich rewanż odbędzie się podczas gali Greatest Royal Rumble^[22].

Podczas pre-show WrestleManii 34, Cedric Alexander pokonał Mustafę Alego i wygrał turniej o zwakowany WWE Cruiserweight Championship^[28]. Dwa dni później podczas odcinka tygodniówki 205 Live, Buddy Murphy zaatakował nowego mistrza podczas jego celebracji w ringu^[29]. Murphy miał zmierzyć się z Alexandrem o tytuł podczas gali Greatest Royal Rumble, lecz podczas obowiązkowego ważenia zawodników okazało się, że przekroczył limit wagi o 2 funty; do czasu zmniejszenia wagi został zawieszony w występach. Generalny menadżer 205 Live Drake Maverick ogłosił organizację gauntlet matchu, którego zwycięzca stanie się nowym przeciwnikiem Alexandra^[30]. Walkę zorganizowano 24 kwietnia podczas epizodu 205 Live, a wygrał ją Kalisto^[31].

Wyniki walk

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas[32]
1	John Cena pokonał Triple H’a	Singles match[33]	15:45
2	Cedric Alexander (c) pokonał Kalisto	Singles match o WWE Cruiserweight Championship[34]	10:15
3	Bray Wyatt i Matt Hardy pokonali Cesaro i Sheamusa	Tag Team match o zwakowany WWE Raw Tag Team Championship[35]	8:50
4	Jeff Hardy (c) pokonał Jindera Mahala (z Sunilem Singhem)	Singles match o WWE United States Championship[36]	6:10
5	The Bludgeon Brothers (Harper i Rowan) (c) pokonali The Usos (Jeya i Jimmy’ego Uso)	Tag Team match o WWE SmackDown Tag Team Championship[37]	5:05
6	Seth Rollins (c) pokonał Finna Bálora, Samoa Joe i The Miza	Ladder match o WWE Intercontinental Championship[38]	14:33
7	AJ Styles (c) vs. Shinsuke Nakamura zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym	Singles match o WWE Championship[39]	14:25
8	The Undertaker pokonał Ruseva (z Aidenem Englishem)	Casket match[40]	9:40
9	Brock Lesnar (c) (z Paulem Heymanem) pokonał Romana Reignsa uciekając z klatki	Steel Cage match o WWE Universal Championship[41]	9:15
10	Braun Strowman wygrał eliminując jako ostatniego Big Cassa	50-osobowy Royal Rumble match o WWE Greatest Royal Rumble Trophy i Championship[42]	1:17:20
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką

Tag Team Eliminator

Ćwierćfinały Raw (9 kwietnia)

Półfinały Raw (16 kwietnia)

Finał Greatest Royal Rumble (27 kwietnia)

The Revival (Dash Wilder i Scott Dawson)

Pin[18]

Cesaro i Sheamus

8:50

Karl Anderson i Luke Gallows

3:35

The Revival

Bray Wyatt i Matt Hardy

Pin[32]

Bray Wyatt i Matt Hardy

Pin

Bray Wyatt i Matt Hardy

Pin[18]

Titus Worldwide (Apollo Crews i Titus O’Neil)

5:07

Wejścia i eliminacje w Greatest Royal Rumble matchu

    – członek brandu Raw

    – członek brandu SmackDown

    – członek brandu NXT

    – wolny agent

    – zwycięzca

Nr wejściowy	Wrestler	Brand	Nr eliminacji	Wyeliminowany przez	Czas[43]	Eliminacje
1	Daniel Bryan	SmackDown	48	Big Cassa	1:16:05	3
2	Dolph Ziggler	Raw	12	Kurta Angle’a	0:21:44	2
3	Sin Cara	SmackDown	1	Dolpha Zigglera	0:01:18	0
4	Curtis Axel	Raw	2	Marka Henry’ego	0:02:00	0
5	Mark Henry	Wolny agent	5	Daniela Bryana i Dolpha Zigglera	0:03:27	3
6	Mike Kanellis	Raw	3	Marka Henry’ego	0:00:03	0
7	Hiroki Sumi(inne języki)	Wolny agent	4	Marka Henry’ego	0:00:46	0
8	Viktor	Raw	6	Daniela Bryana	0:00:51	0
9	Kofi Kingston	SmackDown	14	Eliasa	0:16:34	1
10	Tony Nese	Raw	9	Kofiego Kingstona i Xaviera Woodsa	0:07:13	1
11	Dash Wilder	Raw	7	Daniela Bryana i Hornswoggle’a	0:01:26	0
12	Hornswoggle	Wolny agent	8	Tony’ego Nese’a	0:01:00	1
13	Primo Colón	SmackDown	11	Kurta Angle’a	0:05:10	0
14	Xavier Woods	SmackDown	15	Eliasa	0:09:56	1
15	Bo Dallas	Raw	10	Kurta Angle’a	0:01:34	0
16	Kurt Angle	Raw	16	Eliasa	0:07:59	3
17	Scott Dawson	Raw	19	Bobby’ego Roode’a	0:11:44	0
18	Goldust	Raw	18	Bobby’ego Roode’a	0:10:04	0
19	Konnor	Raw	13	Eliasa	0:02:25	0
20	Elias	Raw	41	Bobby’ego Lashleya	0:34:04	5
21	Luke Gallows	SmackDown	20	Rey'a Mysterio	0:09:16	0
22	Rhyno	Raw	25	Rodericka Stronga	0:16:22	0
23	Drew Gulak	Raw	17	Tuckera Knighta	0:01:47	0
24	Tucker Knight	NXT	23	Big E	0:10:08	1
25	Bobby Roode	Raw	29	Barona Corbina	0:17:44	2
26	Fandango	Raw	21	Mojo Rawley'a	0:03:42	0
27	Chad Gable	Raw	24	Apollo Crewsa	0:08:17	0
28	Rey Mysterio	Wolny agent	37	Barona Corbina	0:20:25	1
29	Mojo Rawley	Raw	27	Randy’ego Ortona	0:08:52	2
30	Tyler Breeze	Raw	22	Mojo Rawley'a	0:00:16	0
31	Big E	SmackDown	33	Brauna Strowmana	0:13:59	1
32	Karl Anderson	SmackDown	26	Randy’ego Ortona	0:04:25	0
33	Apollo Crews	Raw	28	Randy’ego Ortona	0:03:26	1
34	Roderick Strong	NXT	30	Barona Corbina	0:06:00	1
35	Randy Orton	SmackDown	39	Eliasa	0:10:58	4
36	Heath Slater	Raw	34	Brauna Strowmana	0:07:38	0
37	Babatunde	NXT	31	Brauna Strowmana	0:05:53	0
38	Baron Corbin	Raw	38	Randy’ego Ortona	0:07:08	3
39	Titus O’Neil	Raw	35	Brauna Strowmana	0:04:42	0
40	Dan Matha	NXT	32	Brauna Strowmana	0:02:01	0
41	Braun Strowman	Raw	50 !—	Zwycięzca	0:22:14 !0:22:14	13
42	Tye Dillinger	SmackDown	36	Brauna Strowmana	0:00:29	0
43	Curt Hawkins	Raw	40	Brauna Strowmana	0:00:20	0
44	Bobby Lashley	Raw	45	Brauna Strowmana	0:14:38	2
45	The Great Khali	Wolny agent	42	Brauna Strowmana i Bobby’ego Lashleya	0:00:31	0
46	Kevin Owens	Raw	47	Brauna Strowmana	0:10:43	0
47	Shane McMahon	SmackDown	44	Brauna Strowmana	0:08:07	0
48	Shelton Benjamin	SmackDown	43	Chrisa Jericho	0:04:23	0
49	Big Cass	SmackDown	49	Brauna Strowmana	0:07:23	1
50	Chris Jericho	SmackDown	46	Brauna Strowmana	0:03:18	1

Zobacz też

• Lista gal pay-per-view i WWE Network federacji WWE
• Royal Rumble