Loading AI tools
polski prawnik i polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Berutowicz vel Józef Garyga (ur. 3 października 1914 w Przedmościu, zm. 11 grudnia 2004 w Warszawie) – polski prawnik i polityk socjalistyczny. Pierwszy prezes Sądu Najwyższego w latach 1976–1987, od 1971 do 1976 minister sprawiedliwości, poseł na Sejm PRL VIII kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
3 października 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 grudnia 2004 |
| Pierwszy prezes Sądu Najwyższego | |
| Okres |
od 1 kwietnia 1976 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres |
od 26 października 1971 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
        | |
Syn Józefa i Katarzyny. Od 1934 do 1935 pracował jako nauczyciel. Następnie przystąpił do służby wojskowej – do 1938 w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie, a następnie jako podporucznik dowodził plutonem w 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy[1].
Podczas II wojny światowej od 1940 do 1944 był sprzedawcą w warszawskim sklepie z farbami, a w latach 1944–1945 przebywał na robotach przymusowych we Wrocławiu. Po wojnie krótko służył w Milicji Obywatelskiej[2] (od 1945 do 1947 kierował komisariatem Komendy Miejskiej we Wrocławiu). Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1950).
Od 1948 pracował w prokuraturze, a następnie w sądownictwie. W latach 1959–1960 prezes Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, w latach 1960–1967 prezes Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu. Jednocześnie od 1950 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego (tam w 1955 obronił pracę doktorską Zasada dyspozycyjności w postępowaniu cywilnym Polski Ludowej napisaną pod kierunkiem Kamila Stefki[3]). Od 1968 profesor nadzwyczajny, w 1975 mianowany przez Radę Państwa profesorem zwyczajnym nauk prawnych. W latach 1968–1971 rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Od października 1971 do marca 1976 minister sprawiedliwości w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 1976 do 1987 pierwszy prezes Sądu Najwyższego. Równocześnie od lipca 1982 do maja 1987 był z urzędu przewodniczącym Trybunału Stanu. W okresie 1980–1985 poseł na Sejm PRL VIII kadencji. W latach 1975–1980 prof. Akademii Spraw Wewnętrznych. W latach 1980–1985 profesor Instytutu Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk. Członek Komitetu Redakcyjnego „Zeszytów Naukowych Akademii Spraw Wewnętrznych”.
Od lutego 1947 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, z którą w grudniu 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na VI (1971), VII (1975) oraz VIII (1980) Zjeździe PZPR wybierany w skład Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej.
Był m.in. autorem podręczników:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
