Votum Aleksa
drewniany budynek w formie niekonsekrowanej kaplicy wotywnej w Tarnowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
drewniany budynek w formie niekonsekrowanej kaplicy wotywnej w Tarnowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Votum Aleksa – budynek drewniany w formie niekonsekrowanej kaplicy wotywnej ukończony w 2011, a rozebrany w 2024, znajdujący się we wsi Tarnów w województwie mazowieckim.
Widok na budynek od strony Wisły (sierpień 2022) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
Ruda Tarnowska 39, 08-470 Tarnów |
Typ budynku |
niekonsekrowana kaplica wotywna z wolnostojącą dzwonnicą |
Architekt |
Marta Rowińska, Lech Rowiński |
Inwestor | |
Kondygnacje |
1 |
Powierzchnia użytkowa |
68 m2 |
Rozpoczęcie budowy |
2007 |
Ukończenie budowy |
2011 |
Zniszczono |
2024 |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
51,7914076°N 21,4324554°E |
Zaprojektowany w 2007 przez Martę i Lecha Rowińskich. Fundatorami budynku byli Aleksander Rowiński, pisarz i wydawca, ojciec Lecha Rowińskiego, oraz jego partnerka Joanna Pogórska[1]. Budynek wzniesiono na 444 kilometrze Wisły, w Tarnowie na miejscu dawnego dzikiego wysypiska śmieci u wybrzeży rzeki, na prywatnej działce należącej do fundatora. Był darem wotywnym w podziękowaniu za wyzdrowienie żony fundatora. W zamiarach fundatora, budynek miał również wzmocnić lokalną społeczność pozbawioną świątyni od 1824, kiedy wiejski drewniany kościół został rozebrany po powodzi[1][2][3].
Był to drewniany budynek w formie kaplicy z wolnostojącą dzwonnicą[2]. Budynek o prostej drewnianej konstrukcji był posadowiony na płycie żelbetowej. Dwuspadową, bezokienną bryłę pokrywały nieregularne, poziome linie kolejnych warstw wióra osikowego, a jedna ze ścian była w całości przeszklona[4]. Użyte materiały odpowiadały wymogom inwestora, aby nie wprowadzać obcych form i faktur do otoczenia. Bryła budynku inspirowana była kształtem odwróconej łodzi oraz formą typowej dla regionu drewnianej stodoły. We wnętrzu pozbawionym ozdób znajdował się wykonany z drewna ołtarz oraz kilka prostych drewnianych ław[2]. Tłem dla ołtarza była szklana ściana kurtynowa[3].
W 2011 obiekt trafił na finałową listę kandydatów do Nagrody Unii Europejskiej w konkursie architektury współczesnej im. Miesa van der Rohego, jako pierwszy w historii obiekt wybudowany w Polsce[2].
Wbrew obiegowej opinii oraz mimo uzgodnień dokonanych przez fundatora z Diecezjalną Komisją Artystyczno-Architektoniczną budynek nie był konsekrowany, więc z punktu widzenia kościołów chrześcijańskich nie mógł być uznany za kościół czy kaplicę, co swoim stanowisku z kwietnia 2020 potwierdził biskup siedlecki Kazimierz Gurda[3][5].
W 2022 mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków wpisał budynek do rejestru zabytków, co uczyniło go najmłodszym wówczas zabytkiem w Polsce[6][7]. Decyzja następnie została uchylona w procedurze odwoławczej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[8].
Krótko przed śmiercią Aleksandra Rowińskiego w 2021 jego wierzyciele przejęli działkę, na której zbudowano budynek. W 2024 nowi właściciele przeprowadzili rozbiórkę budynku[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.