Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Veronica Micle, urodzona jako Ana Cîmpeanu (ur. 22 kwietnia 1850 w Năsăud, zm. 3 sierpnia 1889 w monasterze Văratec) – rumuńska poetka, ukochana i muza poety Mihaia Eminescu.
 | |
| Data urodzenia |
22 kwietnia 1850 |
|---|---|
| Data śmierci |
3 sierpnia 1889 |
| Narodowość |
rumuńska |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
poezja liryczna, opowiadanie |
Była drugim dzieckiem szewca Ilie Cîmpeanu i jego żony Any, urodziła się jako pogrobowiec. Początkowo otrzymała imię po matce. Pierwsze trzy lata życia przeżyła razem z nią w Târgu Neamț, następnie Ana Cîmpeanu przeniosła się razem z dziećmi do Jass, gdzie przyszła poetka ukończyła w 1863 Centralną Szkołę dla Dziewcząt. Podczas nauki zaczęła posługiwać się imieniem Veronica[1].
Jako czternastoletnia dziewczyna wyszła za mąż za profesora Uniwersytetu w Jassach Ștefana Miclego[1]. Razem z mężem żyła w Wiedniu, gdzie prowadziła salon literacki. Według niektórych źródeł właśnie wtedy poznała Mihaia Eminescu, który tam studiował i był już aktywny jako poeta. Romans Micle i Eminescu rozpoczął się ok. dziesięć miesięcy przed śmiercią męża artystki w 1879. Veronica Micle została muzą popularnego już wtedy poety, który zgodnie z romantycznym kanonem pisał dla niej wiersze i publicznie obdarowywał ją kwiatami. Ich związek okazał się jednak trudny, także dlatego, że oboje mieszkali w różnych miastach (Eminescu w 1872 wyjechał z Wiednia do Berlina) i rzadko się widywali[2].
W 1879 Ștefan Micle zmarł, pozostawiając wdowę w trudnej sytuacji finansowej[1]. Micle i Eminescu rozważali ślub, ostatecznie jednak do niego nie doszło. Prawdopodobną przyczyną tego faktu była zazdrość poety o licznych adoratorów ukochanej, jego obawa, że nie będzie w stanie utrzymać żony i jej dwóch córek oraz niechęć Eminescu do zakładania rodziny, pragnienie, by związek z Micle pozostał idealną, romantyczną relacją[2].
W 1883 Micle i Eminescu zerwali ze sobą. Cztery miesiące po wysłaniu do dawnej muzy ostatniego listu, poeta przeżył załamanie nerwowe i pierwszy raz trafił na leczenie psychiatryczne[2]. Micle w 1887 przybyła do Bukaresztu, gdzie zamieszkała z Eminescu, starając się go wspierać w chorobie[1]. Dwa lata później poeta zmarł w niejasnych okolicznościach w szpitalu psychiatrycznym[2]. Micle zamieszkała wówczas w monasterze Văratec. Przygotowała tam do publikacji tom wierszy, Dragoste și Poezie, w którym zawarła swoje wiersze o miłości oraz utwory Eminescu o tej tematyce, które zostały jej zadedykowane[1]. W sierpniu 1889 popełniła samobójstwo. Została pochowana na terenie monasteru, w pobliżu cerkwi Narodzenia św. Jana Chrzciciela[3].
Miała dwie córki: Virginię, która podobnie jak matka została poetką i Valerię, śpiewaczkę operową[1].
Część korespondencji między Veronicą Micle i Mihaiem Eminescu została opublikowana w 2000. Wydano wówczas 93 prywatne listy poety i 15 odpowiedzi poetki, upublicznione przez jej prawnuczkę Annę Marię Grigorcea-Messeri[2].
W 2021 r. w Kiszyniowie na skwerze Eminescu odsłonięto pomnik Veroniki Micle. Przedstawia on poetkę siedzącą na ławce, niedaleko figury Eminescu[4].
Veronica Micle zadebiutowała jako poetka w 1872 na łamach pisma "Noul curier român", posługując się pseudonimem Corina. Jej teksty utrzymane były w duchu romantycznym. Wiersze Micle ukazywały się również na łamach pism "Columna Lui Traian" i "Convorbiri literare". Od 1879 współpracowała z pismami "Familia", "Revista nouă" oraz "Revista literară". Opublikowała trzy tomy poezji: Rendez-vous (1872), Plimbarea de mai în Iași (1872) i Poezii (1887). Pośmiertnie wydane zostały jeszcze tomy Poezii (1909) oraz Dragoste și Poezie[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
