Uwarowit

Uwarowit – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy granatów^[3]. Jest granatem chromowym, barwy szmaragdowozielonej lub ciemnozielonej. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Uwarowit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	krzemian wapnia i chromu (Ca3Cr2[SiO4]3)
Twardość w skali Mohsa	6,5–7,5[1]
Przełam	nierówny, muszlowy[1]
Łupliwość	brak[1]
Pokrój kryształu	małe, wyraźne kryształy, skupienia ziarniste
Układ krystalograficzny	regularny[1]
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość	3,71–3,85 g/cm³[1][2]
Właściwości optyczne
Barwa	szmaragdowozielona
Rysa	biała
Połysk	szklisty, niekiedy diamentowy[1]
Współczynnik załamania	1,78-1,85
Inne	izotropowy, przezroczysty, półprzezroczysty

Kryształy uwarowitu (ok. 2 mm)

Nazwa pochodzi od nazwiska księcia Siergieja Uwarowa; rosyjskiego prezesa Akademii Petersburskiej, pisarza i ministra oświaty (1786–1855)^[3].

Właściwości

• Rzadko spotykana odmiana granatu.
• Zazwyczaj tworzy niewielkie kryształy z prążkowanymi ścianami, mające postać dwunastościanu rombowego^[3]lub dwudziestoczterościanów deltoidowych^[4].
• Ma intensywną jaskrawozieloną barwę w odcieniach jasnozielonym, szmaragdowozielonym lub szafirowozielonym^[3];
• Występuje najczęściej w postaci naskorupień i nalotów, tworzy skupienia zbite i ziarniste masy^[3].
• Jest przezroczysty lub przeświecający.
• Nie rozpuszcza się w kwasach.

Występowanie

Występuje głównie w przeobrażonych skałach ultrazasadowych, przede wszystkim w ^[3]serpentynitach, często w złożach kruszczów chromu, także w zmetamorfizowanych wapieniach i dolomitach^[3]. Współwystępuje z chromitem, tytanitem i kämmererytem^[4].

Miejsce występowania

Na świecie

Najbardziej znane jego wystąpienia, a zarazem także najlepsze znajdują się w Rosji na Uralu (Sarany, Sysertsk) oraz w Finlandii (Outukumpu). Znany jest także z RPA (Transwal), Kanady (Quebec), USA (Oregon i Pensylwania), Turcji (Kap Daglari) oraz Włoch (dolina Aosty w Alpach). Znajdowano go również w Norwegii, Iranie, Hiszpanii, Etiopii, Indiach i Tasmanii^[3].

W Polsce spotykany bardzo rzadko, tylko w serpentynitowym masywie Gogołów-Jordanów w rejonie Sobótki (Dolny Śląsk)^[3].

Zastosowanie

• ceniony przez kolekcjonerów, badany przez naukowców^[3],
• bardzo rzadko jest używany jako kamień ozdobny lub jubilerski, nadaje mu się szlif kaboszonowy jak i fasetkowy^[3].