Twierdzenie Riemanna – twierdzenie autorstwa Bernharda Riemanna mówiące o tym, że jeżeli szereg jest warunkowo zbieżny, to jego wyrazy można poprzestawiać w taki sposób, aby nowo otrzymany szereg był zbieżny do dowolnej liczby, a nawet był rozbieżny.
Niech
będzie takim ciągiem liczb rzeczywistych, że szereg jest warunkowo zbieżny. Ponadto niech będzie liczbą rzeczywistą. Wówczas istnieje taka permutacja zbioru liczb naturalnych, że
Istnieje również taka permutacja że
Wyrazy szeregu można również ustawić w takiej kolejności, że szereg nie ma żadnej granicy (ani skończonej, ani nieskończonej).
Niech będą ciągami liczb rzeczywistych zbieżnymi do odpowiednio z dołu i z góry, tzn. i (można przyjąć oraz ). Oznaczmy ponadto
Zauważmy, że ciąg powstaje z ciągu przez zastąpienie wyrazów zerami. Analogicznie, ciąg powstaje z ciągu przez zastąpienie wyrazów ich wartościami bezwzględnymi, a wyrazów zerami. Oczywiście wszystkie wyraz są nieujemne, a szeregi są rozbieżne. Rzeczywiście, gdyby oba powyższe szeregi były zbieżne, to zbieżny byłby szereg co przeczy założeniu. Podobnie, gdyby tylko jeden z powyższych szeregów był zbieżny, to rozbieżny byłby szereg gdyż
Oznaczmy teraz nieujemne wyrazy ciągu przez a wartości bezwzględne wyrazów ujemnych przez (w kolejności takiej w jakiej występują w ciągu ). Wtedy szeregi oraz są równe szeregom oraz z dokładnością do wyrazów równych a zatem są oba rozbieżne.
Wybierzmy teraz możliwie najmniejsze liczby naturalne oraz w taki sposób, aby
- i
Takie liczby istnieją na mocy rozbieżności szeregów Następnie dla danych liczb określamy indukcyjnie możliwie najmniejsze liczby tak aby
oraz
Otrzymujemy w ten sposób szereg
- (*)
który jest szeregiem powstałym z przez pewną permutację wyrazów. Pokażemy, że spełnia on tezę twierdzenia. Oznaczmy mianowicie sumy częściowe szeregu (*), kończące się na wyrazie przez Zauważmy ponadto, że gdy na mocy zbieżności szeregu Ponieważ to tzn. M jest punktem skupienia ciągu sum częściowych szeregu (*), a tym samym jest sumą tego szeregu, gdyż jego ciąg sum częściowych spełnia warunek Cauchy’ego gdy To kończy dowód.
Przypadek jest całkowicie analogiczny.
Szereg
nazwany szeregiem Leibniza jest zbieżny warunkowo do na mocy kryterium Leibniza (nie jest bezwzględnie, gdyż szereg wartości bezwzględnych jego wyrazów jest rozbieżnym szeregiem harmonicznym). Zarówno szereg składników dodatnich
jak i szereg składników ujemnych
są rozbieżne do
Oznaczmy sumę jego wyrazów przez Wyrazy tego ciągu możemy pogrupować parami:
a następnie pomnożyć wszystkie przez otrzymując
Dodając do siebie oba powyższe szeregi mamy
Ostatecznie, powyższy szereg składa się z tych samych wyrazów co szereg pierwotny, ale jego suma jest o połowę większa. Jest to możliwe, ponieważ rozważany szereg nie jest bezwzględnie zbieżny.