Turzyca stopowata

Turzyca stopowata (Carex pediformis C.A.Mey.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Obszar występowania obejmuje środkowo-wschodnią Europę i rozległe obszary Azji położone w strefie umiarkowanej^[3]. W Polsce występuje w Ojcowskim Parku Narodowym, w Dolinie Będkowskiej oraz w Zapustach w Górach Świętokrzyskich^[4].

Turzyca stopowata

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca stopowata
Nazwa systematyczna
Carex pediformis C.A.Mey. Mém. Acad. Imp. Sci. St.-Pétersbourg Divers Savans 1: 219 (1831)[3]
Synonimy
Bitteria pediformis (C.A.Mey.) Fedde & J.Schust. Carex digitata f. pediformis (C.A.Mey.) Kindb.[3]

Morfologia

Kwiatostan

Pokrój

Roślina trwała, wysokości 30–40 cm, gęstodarniowa.

Łodyga

Wzniesiona, gładka.

Liście

Sinozielone, o szerokości 2 mm i długości ok. połowy łodygi, sztywne.

Kwiaty

Trzy kłosy. Górny kłos tylko z kwiatami męskimi, pozostałe z żeńskimi. Przysadki szydlaste, brunatne z zielonym grzbietem. Pęcherzyki krótsze od plew, 3 mm długości, na trzoneczku. Słupek o trzech znamionach.

Owoce

Orzeszek.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Występuje na murawach kserotermicznych z rzędu Festucetalia valesiacae. Kwitnie w maju.

Zmienność

Gatunek zróżnicowany na cztery odmiany^[3]:

• Carex pediformis var. macroura (Meinsh.) Kük. – występuje od europejskiej części Rosji na zachodzie po Chiny na wschodzie oraz w Czechach
• Carex pediformis var. pediformis – rośnie od wschodniej Europy po Rosyjski Daleki Wschód
• Carex pediformis var. pedunculata Maxim. – występuje na dalekim wschodzie Rosji i w Korei
• Carex pediformis var. setifolia Kük. – rośnie w Chinach

Zagrożenia i ochrona

Gatunek umieszczony w Polskiej czerwonej księdze roślin z kategorią CR (krytycznie zagrożony)^[5]. Umieszczony także na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) z kategorią E (wymierający – krytycznie zagrożony). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię CR (krytycznie zagrożony)^[6].