Tour de France 2007

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tour de France 2007

94. Tour de France rozpoczął się 7 lipca 2007 roku w Londynie a zakończył się 29 lipca 2007 roku w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 9 etapów płaskich, 6 etapów górskich, 3 etapów pagórkowatych i 3 etapy indywidualnej jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3569,9 km.

Szybkie fakty Data, Etapów ...
Tour de France 2007
2006 2008
Ilustracja
Trasa Tour de France 2007
Data

729 lipca 2007

Etapów

21

Dystans

3569,9 km

Czas zwycięzcy

91 h 00' 26" (39,226 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

141 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Alberto Contador

Drugie miejsce

Cadel Evans

Trzecie miejsce

Brak

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Mauricio Soler

Punktowa

Tom Boonen

Młodzieżowa

Alberto Contador

Najaktywniejszych

Amets Txurruka

Drużynowa

Discovery Channel

Strona internetowa
Zamknij

Klasyfikacje

Klasyfikację generalną wygrał Hiszpan Alberto Contador, wyprzedzając Australijczyka Cadela Evansa i Amerykanina Leviego Leipheimera. W 2012 roku Leipheimer został jednak zdyskwalifikowany i odebrano mu wyniki z lipca 2007 roku. Na jego miejsce nie awansowano kolejnego zawodnika. Kolumbijczyk Mauricio Soler wygrał klasyfikację górską, Belg Tom Boonen wygrał klasyfikację punktową, a w klasyfikacji młodzieżowej najlepszy był Contador. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny Hiszpan, Amets Txurruka[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była amerykańska drużyna Discovery Channel.

Drużyny kolarskie

Podsumowanie
Perspektywa

W tej edycji TdF wzięło udział 21[2] drużyn:

Faworyci przed wyścigiem

W związku z tym, że w wyścigu nie brali udziału poprzedni triumfatorzy: Lance Armstrong i Floyd Landis faworytem według notowań bukmacherów był Aleksandr Winokurow, który nie wystartował w Tour de France 2006 z powodu braku zawodników w drużynie, ale w tym samym roku wygrał Vuelta a España. Pozostałymi faworytami do zwycięstwa to byli Andreas Klöden, trzeci w Tour de France 2006 oraz Alejandro Valverde drugi w Vuelta a España w 2006 roku.

Poniżej przedstawiono notowania bukmacherów[3] z dnia 7 lipca 2007, dnia startu 94. Tour de France, kolarzy którzy mieli największe szanse na wygranie wyścigu.

Więcej informacji Kolarz, Drużyna ...
Kolarz Drużyna Uwagi Zapis ułamkowy Zapis dziesiętny
Kazachstan Aleksandr Winokurow Astana 15/8 2.87
Niemcy Andreas Klöden Astana 3. miejsce Tour de France 2006, zwycięzca Tirreno-Adriatico 4/1 5.00
Hiszpania Alejandro Valverde Caisse d’Épargne 4/1 5.00
Australia Cadel Evans Predictor-Lotto 5 miejsce w Tour de France 2006 12/1 13.00
Hiszpania Carlos Sastre Team CSC 4. miejsce w Tour de France 2006 12/1 13.00
Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Discovery Channel 13. miejsce w Tour de France 2006 16/1 17.00
Kazachstan Andriej Kaszeczkin Astana 16/1 17.00
Rosja Dienis Mieńszow Rabobank 6. miejsce w Tour de France 2006 18/1 19.00
Luksemburg Fränk Schleck Team CSC Zwycięzca 15. etapu do Alpe D'Huez w 2006. 11. miejsce w Tour de France 2006 22/1 23.00
Francja Christophe Moreau AG2R Prévoyance 8. miejsce w Tour de France 2006, zwycięzca Critérium du Dauphiné Libéré w 2007 22/1 23.00
Rosja Władimir Karpiec Caisse d’Épargne Zwycięzca klasyfikacji młodzieżowej w Tour de France 2004 25/1 26.00
Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel Zwycięzca Paryż-Nicea w 2007 28/1 29.00
Australia Michael Rogers T-Mobile Team 10. miejsce w Tour de France 2006; trzykrotny mistrz świata w jeździe indywidualnej na czas 40/1 41.00
Hiszpania Óscar Pereiro Caisse d’Épargne 2. miejsce w Tour de France 2006 50/1 51.00
Zamknij

Afery dopingowe

Podsumowanie
Perspektywa

Już przed rozpoczęciem wyścigu atmosfera wokół niego nie była przyjemna. Wszyscy kolarze zgłoszeni do tegorocznego Touru musieli podpisać specjalne oświadczenia. Zawierały one m.in. stwierdzenia, że kolarz nie jest zamieszany w używanie niedozwolonego dopingu, a w przypadku potwierdzenia stosowania zabronionego dopingu oprócz sankcji wynikających z przepisów UCI kolarz poniesie karę finansową w wysokości rocznych zarobków.

Pomimo takich środków przedsięwziętych przez organizatorów wyścigu nie obyło się bez skandali dopingowych. Pierwszy skandal związany był z osobą niemieckiego kolarza Patrika Sinkiewitza z grupy T-Mobile Team. Do wiadomości publicznej 18 lipca 2007 dotarły informację, iż stwierdzono u niego podwyższony poziom testosteronu. Kolarz ten nie brał już udziału w wyścigu, gdyż w efekcie zderzenia z kibicem podczas 8. etapu, nie przystąpił kolejnego dnia do wyścigu. W efekcie ogłoszenia tych informacji, dwie publiczne niemieckie stacje ZDF oraz ARD wycofały się z relacjonowania wyścigu na żywo[4]. Testy antydopingowe, których wyniki były pozytywne przeprowadzono 8 czerwca podczas obozu treningowego w Pirenejach grupy T-Mobile Team. Niemiecki kolarz poprosił o analizę próbki B. Jednak zanim została ona zakończona, zrezygnował z niej i przyznał się do smarowania ramion maścią żelową zawierającą testosteron podczas obozu treningowego[5].

Kolejny skandal związany był z drużyną Astana, która po 15 etapie, w dzień odpoczynku 24 lipca, wycofała się z wyścigu w związku z przeciekiem informacji, iż w próbce A pobranej od Aleksandra Winokurowa po 13 etapie indywidualnej jazdy na czas, wygranym przez kazaskiego kolarza stwierdzono doping krwi. U Kazacha stwierdzono obecność dwóch różnych rodzajów czerwonych krwinek, czyli wykryto u niego transfuzję krwi od zgodnego dawcy. W momencie wycofania się drużyny zajmowała ona pierwsze miejsce w klasyfikacji drużynowej, a dwaj jej członkowie zajmowali wysokie miejsca w klasyfikacji generalnej. Andreas Klöden był 5 a Andriej Kaszeczkin był 8. Warto zaznaczyć, iż w świetle przepisów dopiero pozytywny wynik próbki B może być podany do wiadomości publicznej i w wyniku tego możliwa jest dyskwalifikacja. Dlatego w tym wypadku organizatorzy poprosili o wycofanie się ekipy Astana[6]. Aleksander Winokurow nie przyznał się do stosowania dopingu. W oświadczeniu jakie opublikował stwierdził, że "by zrobić, to o co się go oskarza trzeba być szalonym, a on szalony nie jest". Stwierdzenie to ma swoje podstawy, gdyż Winokurow nie miał już szans na wygranie wyścigu mając ponad 30 minutową stratę do lidera, a wygranie etapu oznacza konieczność poddania się kontroli antydopingowej. Ponadto kolarz dodał po rozmowach ze swoimi lekarzami, iż obecność dwóch rodzajów czerwonych krwinek może wynikać z wypadku jakiemu uległ Kazach podczas 5. etapu Touru. 30 lipca 2007 po opublikowaniu pozytywnego wyniku próbki B Winokurow został zwolniony przez Astanę[7].

Przed rozpoczęciem 16 etapu w dniu 25 lipca sześć ekip francuskich (AG2R, Agritubel, Bouygues Telecom, Cofidis, Crédit Agricole, Française des Jeux) i dwie niemieckie (Gerolsteiner, T-Mobile) siedząc na ziemi przez kilka minut po rozpoczęciu etapu protestowało przeciwko dopingowi w kolarstwie. Niestety wśród protestujących byli również winni. Włoski kolarz Cristian Moreni z ekipy Cofidis stosował doping. W próbce pobranej od niego po 11. etapie wykryto podwyższony poziom testosteronu. Francuska ekipa, nie czekając na prośby organizatorów wyścigu, wycofała się z niego. Włoski kolarz, nie prosząc o kontrekspertyzę, automatycznie przyznał się do winy[8].

Inny charakter miała afera związana z duńskim kolarzem Michaelem Rasmussenem. Na miesiąc przed rozpoczęciem Tour de France 2007 kolarz ten miał na koncie dwa ostrzeżenia od UCI związane z jego nieobecnością w miejscu jakie wskazał. Kolejne ostrzeżenie groziło sankcjami.Podczas trwania wyścigu, gdy po 16. etapie Rasmussen miał ponad 3 minutową przewagę nad drugim w klasyfikacji Alberto Contadorem oraz walczył o wygraną w klasyfikacji górskiej, został on wycofany przez ekipę Rabobank. Powodem tej decyzji było oszukanie kierownictwa ekipy, do której dotarły informacje od włoskiego dziennikarza. Stwierdził on, iż widział Duńczyka we Włoszech, w momencie, gdy ten poinformował swoją drużynę, że przygotowuje się w Meksyku, rodzinnym kraju żony[9].

Dzień po zakończeniu wyścigu, 30 lipca ogłoszono, iż u hiszpańskiego kolarza Ibana Mayo stwierdzono pozytywny wynik testu antydopingowego wykrywając u niego EPO. Próbki pobrane zostały 24 lipca podczas drugiego dnia odpoczynku[10].

W efekcie całego zamieszania związanego z dopingiem wokół wyścigu wzmogła się wojna pomiędzy organizatorami a unią kolarską. Organizatorzy wyścigu oskarżyli UCI między innymi o niesprawne działanie. Miało to związek ze sprawą Rasmussena, który nie zostałby dopuszczony do wyścigu w przypadku przekazania przez UCI odpowiednich informacji.

Trzeci w klasyfikacji generalnej Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku zdyskwalifikowany za doping. Jedną z sankcji było unieważnienie wszystkich wyników uzyskanych w latach 1999–2006 oraz lipcu 2007, w tym wyników z Tour de France[11].

Etapy

Więcej informacji Etap, Data ...
Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P7 lipcaWielka Brytania Londyn ITT 7,9 kmSzwajcaria Fabian Cancellara
18 lipcaWielka Brytania LondynWielka Brytania Canterbury 203,0 kmAustralia Robbie McEwen
29 lipcaDunkierkaBelgia Gandawa 168,5 kmBelgia Gert Steegmans
310 lipcaBelgia WaregemCompiègne 236,5 kmSzwajcaria Fabian Cancellara
411 lipcaVillers-CotterêtsJoigny 193,0 kmNorwegia Thor Hushovd
512 lipcaChablisAutun 182,5 kmWłochy Filippo Pozzato
613 lipcaSemur-en-AuxoisBourg-en-Bresse 199,5 kmBelgia Tom Boonen
714 lipcaBourg-en-BresseLe Grand-Bornand 197,5 kmNiemcy Linus Gerdemann
815 lipcaLe Grand-BornandTignes 165,0 kmDania Michael Rasmussen
16 lipca Dzień przerwy
917 lipcaVal d’IsèreBriançon 159,5 kmKolumbia Mauricio Soler
1018 lipcaallardMarsylia 229,5 kmFrancja Cédric Vasseur
1119 lipcaMarsyliaMontpellier 182,5 kmPołudniowa Afryka Robert Hunter
1220 lipcaMontpellierCastres 178,5 kmBelgia Tom Boonen
1321 lipcaAlbi ITT 54,0 kmAustralia Cadel Evans[12]
1422 lipcaMazametPlateau de Beille 197,0 kmHiszpania Alberto Contador
1523 lipcaFoixLoudenvielle 196,0 kmLuksemburg Kim Kirchen[13]
24 lipca Dzień przerwy
1625 lipcaOrthezCol d'Aubisque 218,5 kmDania Michael Rasmussen
1726 lipcaPauCastelsarrasin 188,5 kmWłochy Daniele Bennati
1827 lipcaCahorsAngoulême 211,0 kmFrancja Sandy Casar
1928 lipcaCognacAngoulême ITT 55,5 kmStany Zjednoczone Levi Leipheimer
2029 lipcaMarcoussisParyż (Champs-Élysées) 130,0 kmWłochy Daniele Bennati
Zamknij

Liderzy klasyfikacji po etapach

Więcej informacji Etap, Zwycięzca ...
Zamknij
  • Na pierwszym etapie Fabian Cancellara (zwycięzca prologu) jechał w żółtej koszulce, a Andreas Klöden w zielonej koszulce (drugi w prologu).
  • Na ósmym etapie lider klasyfikacji generalnej, Linus Gerdemann, włożył żółtą koszulkę, a drugi w klasyfikacji młodzieżowej, Mauricio Soler włożył białą koszulkę.
  • Na etapach od 9. do 16. lider klasyfikacji generalnej Michael Rasmussen nosi żółtą koszulkę. Na 9. etapie koszulkę lidera klasyfikacji górskiej włożył Sylvain Chavanel (drugi w klasyfikacji górskiej), a w etapach od 10. do 16. Mauricio Soler.
  • 24 lipca Team Astana wycofała się po pozytywnym wyniku testu Aleksandra Winokurowa, wskazującym na nielegalną transfuzję krwi.
  • 25 lipca, zaraz po zwycięstwie Rasmussena w 16. etapie, grupa Rabobank usunęła go z Tour de France za oszukiwanie swojej drużyny i podejrzenia o stosowanie dopingu.
  • Podczas 17. etapu nikt nie nosił żółtej koszulki po wycofaniu Rasmussena.
  • W etapach 18. do 20. lider klasyfikacji generalnej Alberto Contador nosił żółtą koszulkę. Białą koszulkę założył trzeci w klasyfikacji młodzieżowej Amets Txurruka, ponieważ drugi w tej klasyfikacji, Mauricio Soler, był liderem klasyfikacji górskiej.
  • Freddy Bichot został wybrany najbardziej walecznym kolarzem 20. etapu. Po 19. etapie, jeździe indywidualnej na czas, Amets Txurruka został wybrany najbardziej walecznym kolarzem w całym wyścigu.

Klasyfikacje końcowe

Klasyfikacja generalna

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...
Zamknij

Klasyfikacja punktowa

Klasyfikacja górska

Klasyfikacja młodzieżowa

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1 Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel 91 h 00' 26"
2 Kolumbia Mauricio Soler Barloworld +16' 51"
3 Hiszpania Amets Txurruka Euskaltel-Euskadi +49' 34"
4 Austria Bernhard Kohl Team Gerolsteiner +1 h 13' 27"
5 Białoruś Kanstancin Siucou Barloworld +1 h 15' 16"
6 Holandia Thomas Dekker Rabobank +1 h 30' 34"
7 Niemcy Linus Gerdemann T-Mobile Team +1 h 30' 47"
8 Rosja Władimir Gusiew Discovery Channel +1 h 33' 50"
9 Szwecja Thomas Lövkvist FdJ +2 h 22' 50"
10 Ukraina Andrij Hrywko Team Milram +2 h 41' 41"
Zamknij

Klasyfikacja drużynowa

Więcej informacji Pozycja, Drużyna ...
Pozycja Drużyna Czas
1Stany Zjednoczone Discovery Channel273 h 12' 52"
2Hiszpania Caisse d’Épargne+19' 36"
3Dania Team CSC+22' 10"
4Holandia Rabobank+36' 24"
5Hiszpania Euskaltel-Euskadi+46' 46"
6Hiszpania Saunier Duval-Prodir+1 h 44' 33"
7Belgia Predictor-Lotto+1 h 50' 21"
8Włochy Lampre-Fondital+2 h 19' 41"
9Francja Crédit Agricole+2 h 25' 44"
10Francja AG2R Prévoyance+2 h 26' 08"
Zamknij

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.