Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Tour de France 1998

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tour de France 1998
Remove ads

85. Tour de France rozpoczął się 11 lipca w Dublinie, a zakończył się 2 sierpnia w Paryżu. Wielka Pętla po raz pierwszy w historii rozpoczęła się w Irlandii. Wyścig składał się z prologu i 21 etapów, w tym: 12 etapów płaskich, 2 etapów górzystych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 3877 km.

Szybkie fakty Data, Etapów ...
Remove ads
Remove ads

Klasyfikacje

Klasyfikację generalną wygrał Włoch Marco Pantani, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Amerykanina Bobby’ego Julicha. Ullrich wygrał też klasyfikację młodzieżową, jego rodak - Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, a Francuz Christophe Rinero wygrał klasyfikację górską. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny Francuz, Jacky Durand[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była francuska drużyna Cofidis.

Remove ads

Doping

Podsumowanie
Perspektywa

Tour de France 1998 był także nazywany Tour de Dopage (wyścig dopingu) w związku z aferami dopingowymi. Skandal wybuchł 8 lipca 1998 roku, gdy francuska policja aresztowała asystenta ds. żywieniowych drużyny Festina, Willy’ego Voeta, za posiadanie dużych ilości nielegalnych recept na narkotyki, erytropoetynę (EPO), hormon wzrostu, testosteron i amfetaminę[2].

Dwa tygodnie po aresztowaniu Voeta, 23 lipca 1998 roku, francuska policja przeprowadziła niezapowiedziane kontrole w pokojach hotelowych i autobusach zespołów i kolarzy. Środki dopingujące znaleziono w samochodach holenderskiej ekipy TVM. Następne etapy były zagrożone. Zaraz po tym jak wiadomość o akcji policji rozeszła się wśród zawodników w trakcie siedemnastego etapu wyścigu, zorganizowali oni siedzący protest i odmówili kontynuowania wyścigu. Po negocjacjach prowadzonych przez Jeana-Marie Leblanca, dyrektora Tour de France, policja zgodziła się ograniczyć najcięższe praktyki, dzięki czemu zawodnicy zgodzili się kontynuować wyścig[3]. Wielu zawodników zostało wykluczonych, a ekipy ONCE, Riso Scotti i Banesto wycofały się. Pozostali kolarze ukończyli etap jadąc powoli, bez numerów startowych, a wyniki zostały anulowane[4].

Wśród kolarzy przyłapanych na dopingu znaleźli się między innymi zwycięzca Marco Pantani, drugi w klasyfikacji Jan Ullrich, a także Andrea Tafi, Erik Zabel, Bo Hamburger, Laurent Jalabert, Marcos Serrano, Jens Heppner, Jeroen Blijlevens, Nicola Minali, Mario Cipollini, Fabio Sacchi, Eddy Mazzoleni, Jacky Durand, Abraham Olano, Laurent Desbiens, Manuel Beltran, i Kevin Livingston[5]. Trzeci w klasyfikacji generalnej Julich przyznał się do stosowania dopingu podczas tej edycji Touru w 2012 roku[6].

Remove ads

Drużyny

W tej edycji TdF wzięło udział 21[7] drużyn:

Etapy

Więcej informacji Etap, Data ...
Remove ads

Liderzy klasyfikacji po etapach

Więcej informacji Etap, Zwycięzca ...
Remove ads

Klasyfikacje końcowe

Klasyfikacja generalna

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...

Klasyfikacja punktowa

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...

Klasyfikacja górska

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...

Klasyfikacja młodzieżowa

Więcej informacji Pozycja, Zawodnik ...

Klasyfikacja drużynowa

Więcej informacji Pozycja, Drużyna ...
Remove ads

Przypisy

Loading content...

Linki zewnętrzne

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads