Torpeda G7a

Torpeda G7a – typ niemieckich torped parogazowych kalibru 533 milimetry z czasów II wojny światowej, służących do zwalczania jednostek nawodnych przeciwnika. W roku 1939 torpeda G7a stanowiła standardowe wyposażenie należących do Kriegsmarine U-Bootów, okrętów nawodnych oraz S-Bootów^[1]. Jej konstrukcja stanowiła rozwinięcie niemieckich torped G/7 z czasów I wojny światowej, sama stała się natomiast podstawą rozwoju najważniejszych niemieckich torped II wojny światowej G7e^[1]. Torpeda ta różniła się od torped stosowanych przez inne marynarki, przez zastosowanie w charakterze paliwa dekaliny (bicyklo[4.4.0]dekan) zamiast kerozyny^[1].

Torpeda G7a

Państwo	Niemcy
Rodzaj	torpeda ciężka
Platforma przenoszenia	okręty: podwodne, nawodne
Dane techniczne
Długość	716,4 cm
Średnica	533,4 mm
Masa	1538 kg
Pływalność ujemna	21%
Napęd	4-cylindrowy, gaz/para
Zasięg	5 km
Prędkość	44 węzły
Naprowadzanie	bezwładnościowe
Masa głowicy	280 kg
Ładunek głowicy	Schießwolle 36

Nie nosząca żadnej nazwy kodowej torpeda G7a oznaczona była jako Aparat nr 12, w swojej podstawowej wersji T1 była typową torpedą kontrolowaną bezwładnościowo, wkrótce jednak w programie FAT opracowano jej wersję oznaczoną jako T1 Fat 1, w programie LUT zaś wersję oznaczoną jako T1 Lut 1/2, w których torpeda nie poruszała się prostoliniowo lecz według z góry ustalonego wzoru^[a].

Oznaczenie	T I	T I Fat I	T I Lut I/II
Typ	G7a
Numer aparatu	12
Nazwa kodowa	–
Średnica (cm)	53,34
Długość (cm)	716,3
Masa (kg)	1538
Ujemna pływalność (%)	21
Silnik	4-cylindrowy parogazowy
Moc	350 KM przy 1470 obr./min
Prędkość maks. (węzły)[3][4]	44
Zasięg[4][5][b]	5 km / 44 w. 7,5 km / 40 w. 12,5 km / 30 w.
Głowica	Ka, Kc
Ładunek wybuchowy (kg)	280
Detonator	Pi1 lub TZ3 z Pi3
Program	–	FAT	LUT

Uwagi

1. FAT i LUT nie były odrębnymi typami torped, lecz opracowanymi w programach FAT i LUT wersjami torped wielu typów, od G7a/T1 aż po G7ut/T8^[2].
2. Podane wartości zasięgu torpedy G7a dotyczą początkowego okresu wojny. Pod koniec konfliktu torpedy G7a osiągały zasięg 6 km przy prędkości 44 węzłów, 8 km przy 40 węzłach i 14 km przy 30 węzłach^[4]. Rőssler 1989 ↓, s. 344 podaje błędnie zasięg wynoszący 75 km.

Przypisy

1. Branfill-Cook 2014 ↓, s. 61-63.
2. Rőssler 1989 ↓, s. 344-345.
3. Showell 2006 ↓, s. 65.
4. Campbell 2002 ↓, s. 263.
5. Miller 2000 ↓, s. 87.

Bibliografia

• Roger Branfill-Cook: Torpedo: The Complete History of the World’s Most Revolutionary Naval Weapon. Seaforth Publishing, 2014. ISBN 978-1-84832-215-8. (ang.).
• John Campbell: Naval Weapons of World War Two. London: Conway Maritime Press, 2002. ISBN 0-87021-459-4. (ang.).
• David Miller: U-Boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press, 2000. ISBN 978-0851777900. (ang.).
• Eberhard Rőssler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9.
• Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.).