Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thelebolus Tode – rodzaj grzybów z typu workowców (Ascomycota)[1].
 Owocniki Thelebolus stercoreus na odchodach | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Thelebolus |
| Nazwa systematyczna | |
| Thelebolus Tode Fung. mecklenb. sel. (Lüneburg) 1: 41 (1790) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Thelebolus stercoreus Tode 1790 | |
Nie tworzą podkładek. Askokarpy na powierzchni lub zanurzone w podłożu, bardzo małe, o średnicy 25–400 μm, początkowo kuliste, następnie często otwierające się poprzez nieregularne pękanie ściany w górnej części i przybierające kształt soczewkowaty do półkulistego, w stanie dojrzałym wyglądające na apotecjum. Powierzchnia gładka, szklista, żółtawa lub brązowa, brzeg nie lub mało zróżnicowany. Hymenium złożone z palisadowo ułożonych worków i parafiz (w zależności od oświetlenia). Brak hypotecjum, w ekscypulum warstwy rdzeniowej (medullary excipulum) brak, lub słabo zróżnicowana, warstwa zewnętrzna (ectal excipulum) o różnej grubości, składająca się z jednej lub kilku warstw prawie kulistych lub spłaszczonych komórek. Worki, w zależności od liczby askospor o kształcie od maczugowato-cylindrycznego, maczugowatego, elipsoidalnego do półkulistego, górą zaokrąglone, raczej trwałe, w każdym od 8 do ponad 2000 askospor, o ścianie składającej się z grubej warstwy zewnętrznej i cienkiej, elastycznej warstwy wewnętrznej, które można łatwo oddzielić w okresie dojrzałości, z podwierzchołkową ścianą w kształcie pierścienia, zgrubiałą, otwierającą się dość nieregularnym rozcięciem w górnej części pierścienia, nie barwiącą się na niebiesko jodem. Askospory są elipsoidalne z zaokrąglonymi końcami, rzadko wrzecionowate, szkliste, raczej małe (do 9 × 5 µm), bez kropli oleju i granulek, niełatwo wytwarzające powietrzne inkluzje (pęcherzyki De Bary’ego), raczej grubościenne, gładkie. Parafizy często raczej skąpe, smukłe, nitkowate, słabo rozgałęzione, często z pogrubionymi wierzchołkami (do 3,5–7 μm) i pokryte grubą warstwą brązowawego lub żółtawego, amorficznego pigmentu. Askospory są wyrzucane na siłę i synchronicznie w postaci lepkiej masy. Anamorf zwykle brak, jeśli występują, przypominają rodzaj Hyphozyma[2].
Grzyby saprotroficzne, większość gatunków to grzyby koprofilne, występujące w glebie (grzyby glebowe) i na odchodach zwierząt. Większość gatunków to kriofile, których optymalny wzrost następuje w temperaturze 10–15 °C i występują głównie w ekosystemach subarktycznych i arktycznych. Mogły wyewoluować w odpowiedzi na podwójne wyzwanie, jakim jest niska temperatura podczas rozwoju na łajnie, i potrzeba przetrwania przejścia przez jelita zwierząt stałocieplnych[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Thelebolaceae, Thelebolales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson utworzył Heinrich Julius Tode w 1790 r.[1] Synonimy:
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4]. Wykaz gatunków według M.A. Chmiel[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
