Telepraca
forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Telepraca lub praca zdalna – forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Telepraca jest również nazywana „pracą zdalną”[1]. Osoba, która pracuje zdalnie, jest znana jako „telepracownik”. Wielu telepracowników pracuje w domu. Inni, zwani czasami „cyfrowymi nomadami”, okresowo przemieszczają się z miejsca na miejsce. Pracują z odległych od siedziby firmy miejsc, rozproszonych po całym świecie. Terminy „telepraca” i „teledojazdy” zostały wprowadzone przez Jacka Nillesa w 1973 roku[2]. Połączenie pracy zdalnej z pracą biurową nazywane jest „hybrydowym modelem pracy”.[3]
Najpopularniejsze technologie wykorzystywane w pracy zdalnej to telefon oraz narzędzia wykorzystujące Internet — poczta elektroniczna (e-mail), VPN, VoIP (np. Skype), narzędzia konferencyjne (telekonferencja, wideokonferencja), komunikatory internetowe oraz rozmaite narzędzia pracy grupowej (np. Microsoft SharePoint). Upowszechnienie pracy zdalnej jest także związane z dostępnością szerokopasmowego dostępu do Internetu, zwłaszcza szybkiego Internetu mobilnego (np. 3G, LTE).
W przypadku pracowników wykonujących większość pracy poza biurem (np. przedstawiciele handlowi) wyżej wymienione narzędzia umożliwiają stałe utrzymanie kontaktu z zasobami i pozostałymi pracownikami organizacji. Zawody wykorzystujące pracę zdalną to m.in.: programista, grafik, copywriter, blogger, tłumacz[4], a także korepetytor[5].
Praca zdalna umożliwia pracodawcy ograniczenie kosztów m.in. powierzchni biurowej, mediów, a także wynajmu miejsc parkingowych. Korzyścią dla pracownika są z kolei m.in. niższe koszty i oszczędność czasu związana z dojazdami do pracy. Ta forma organizacji pracy pozwala aktywizować pracowników mieszkających na obszarach wiejskich, gorzej rozwiniętych gospodarczo, oddalonych od dużych ośrodków miejskich, a także osoby niepełnosprawne. Praca zdalna powoduje również ograniczenie ruchu samochodowego i związanego z nim zanieczyszczenia środowiska.
Telepraca umożliwia pracownikom łatwiejsze pogodzenie obowiązków służbowych ze sprawami osobistymi i rodzinnymi[6].
Telepraca wymaga sprawnie funkcjonującej sieci telekomunikacyjnej oraz dobrze zdefiniowanej metody rozliczania czasu pracy. Stwarza także nowe wyzwania z punktu widzenia bezpieczeństwa informacji[7].
W Polsce pracę zdalną m.in. z powodu niespójnej interpretacji przepisów BHP wykonuje jedynie 3% pracowników (dla porównania w Europie – 15%)[8][9]. Jednocześnie zgodnie z art. 6720 § 6 Kodeksu pracy[10] w porozumieniu lub regulaminie pracy zdalnej określa się m.in. zasady kontroli wykonywania pracy zdalnej oraz kontroli w zakresie BHP oraz sposób porozumiewania się pracodawcy z pracownikiem wykonującym pracę zdalną, a także sposób pokrywania przez pracodawcę kosztów bezpośrednio z nią związanych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.