Tarabanienie
wielkanocny zwyczaj w Iwaniskach, Polska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarabanienie – wielkanocny zwyczaj praktykowany w czasie nocy z Wielkiej Soboty na Wielką Niedzielę w Iwaniskach.
Ten artykuł należy dopracować
Geneza zwyczaju nie jest znana. Wedle miejscowej tradycji wywodzi się on z czasów potopu szwedzkiego. Na kilka minut przed północą w Wielką Sobotę w czasie czuwania przy grobie Jezusa do kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach wnoszony jest taraban (masywny mosiężny bęben z rozciągniętą skórą czerwonego byka[1]). Od północy do godziny pierwszej strażacy miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej wybijają na tarabanie określony rytm; tarabanienie rozpoczyna najlepszy dobosz. Następnie strażacy przenoszą się pod plebanię w Iwaniskach, gdzie zgodnie z tradycją mają obudzić proboszcza[2]. Potem młodzi kawalerowie uderzają w taraban przed domami miejscowych panien. Tarabanienie trwa do rozpoczęcia mszy rezurekcyjnej w poranek Wielkiej Niedzieli[3]. Odgłos tarabanów ma być związany z odgłosem pękania skał i huku w czasie zmartwychwstania[4][5].
Podobną tradycją do tarabanienia jest barabanienie, które odbywa się w Iłży. Innym podobnym zwyczajem jest wielkanocne tarabanienie w Zakrzówku; zwyczaj ten wywodzi się z początku XIX wieku[6].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
