Tadeusz Płończak
polski architekt Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Płończak (ur. 29 sierpnia 1908, zm. 13 lutego 1981[1]) – polski architekt, urbanista i nauczyciel akademicki.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Praca | |
| Styl | |
Życiorys
Absolwent Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu. Od 1933 pracownik Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Poznaniu. Po 1945 zakończył studia magisterskie (inżynierskie) na Politechnice Warszawskiej. Od 1946 do 1952 adiunkt przy Katedrze Projektowania Budownictwa Mieszkaniowego Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. Od 1945 do 1949 kierownik Pracowni Urbanistycznej w Poznaniu. Od 1949 do 1955 główny urbanista poznańskiego Miastoprojektu. Od 1955 do 1958 ponownie kierownik Pracowni Urbanistycznej Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu. Pod jego kierunkiem powstało kilka planów ogólnych Poznania, był także projektantem lub współprojektantem[2]:
- Pomnika Bohaterów na Cytadeli w Poznaniu (1946),
- wieżowca Miastoprojektu w Poznaniu (1950),
- gmachu Prezydium MRN Poznań Stare Miasto (1950-1952).
Laureat zespołowej nagrody w dziedzinie budownictwa i architektury miasta Poznania (1962)[3].
Został pochowany 18 lutego 1981 w Alei Zasłużonych na cmentarzu Junikowo w Poznaniu (AZ-L-042)[1].
Galeria
Grób na cmentarzu junikowskim
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.