Tadeusz Kuniewski

Tadeusz Gustaw Kuniewski^{[uwaga 1]} (ur. 19 lutego 1894, zm. 7 lipca 1956) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego.

Grobowiec rodzinny Tadeusza Kuniewskiego

Tadeusz Kuniewski

kapitan administracji (piechoty)
Data urodzenia	19 lutego 1894
Data śmierci	7 lipca 1956
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	84 Pułk Strzelców Poleskich 2 Pułk Strzelców Podhalańskich Batalion ON „Sanok”
Stanowiska	komendant PW dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 19 lutego 1894^[2]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3][4]. W 1923, 1924 był przydzielony do 84 pułku piechoty w garnizonie Pińsk^[5][6]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924^[7]. W 1928 jako oficer 84 pułku był przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[8]. W 1932 był oficerem 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku^[9]. W 1935 sprawował stanowisko komendanta powiatowego Przysposobienia Wojskowego i wówczas był członkiem zarządu Powiatowej Komisji Oświaty Pozaszkolnej w Krośnie^[10]. W 1937 został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna^[11][12]. W 1939 był dowódcą Sanockiego Batalionu Obrony Narodowej i jednocześnie komendantem 92 Obwodu Przysposobienia Wojskowego^[13].

Na czele Sanockiego Baonu ON walczył w kampanii wrześniowej^[14]. Żołnierze batalionu 9 września 1939 wycofywali się przez Lesko do Ustrzyk Dolnych i wówczas celem opóźnienia marszu Niemców na wschód toczyli walki oraz pod Uhercami obsadzili pozycję. 10 września o godz. 11 batalion został zaatakowany przez niemiecką kolumnę zmotoryzowaną i po stoczeniu krótkiej walki wycofał się. Pamiątką po tych walkach są znajdujące się na miejscowym cmentarzu cztery groby i krzyż z napisem: Tu leżą żołnierze walki wrześniowej 1939 roku porucznik i ośmiu żołnierzy.

Zmarł 7 lipca 1956 i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Jędrzychowie (Zielona Góra)^[15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 3 maja 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[16][17]
• Krzyż Walecznych^[8][12]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1937^[11]
• Medal Międzyaliancki^[8]

Uwagi

1. 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia kpt. Kuniewskiego z „Tadeusz” na „Tadeusz Gustaw”^[1].

Przypisy

1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
2. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 207.
3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 426.
4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367.
6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319.
7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 369.
8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135.
9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
10. Władysław Jabłoński: Powiatowa Komisja Oświaty Pozaszkolnej w Krośnie i jej działalność. W: Władysław Jabłoński (red.): Dorobek pracy na niwie społecznej towarzystw i organizacyj kulturalno-oświatowych w powiecie krośnieńskim. Jednodniówka. Krosno: Powiatowa Komisja Oświaty Pozaszkolnej w Krośnie, 1935, s. 19.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 44.
12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 295.
13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 667, 683.
14. Dalecki 1989 ↓, s. 115, 136, 152, 376, 379.
15. Tadeusz Kuniewski. mzp.pl. [dostęp 2016-07-22].
16. M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932 roku, s. 332.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.