Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szwadron Kawalerii KOP „Mizocz” – pododdział kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
„Mizocz” |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
rtm. Jan Maciejowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Numer |
kryptonimowy: 67[a] |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
1 Brygada OP |
Na posiedzeniu Politycznego Komitetu Rady Ministrów, w dniach 21-22 sierpnia 1924, zapadła decyzja powołania Korpusu Wojskowej Straży Granicznej. 12 września 1924 Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz wykonawczy w sprawie utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza[3], a 17 września instrukcję określającą jego strukturę[4]. W grudniu 1924 przystąpiono do formowania nie przewidzianego planem organizacji 11 szwadronu kawalerii[5]. 21 stycznia 1825 sformowany już szwadron maszerował nad granicę[6]. Pododdział podporządkowany został dowódcy 1 Brygady Ochrony Pogranicza. Dowództwo rozlokowało się w Buszczy w budynku prywatnym[7]. Stany szwadronu były zbliżone do stanów szwadronów formowanych w 1924[8]. W skład szwadronu wchodzić miały cztery plutony liniowe i drużyna dowódcy szwadronu[9].
Szwadron był podstawową jednostką taktyczną kawalerii KOP. Zadaniem szwadronu było prowadzenie działań pościgowych, patrolowanie terenu, w dzień i w nocy, na odległości nie mniejsze niż 30 km, a także utrzymywanie łączności między odwodami kompanijnymi, strażnicami i sąsiednimi oddziałami oraz eskortowanie i organizowanie posterunków pocztowych. Wymienione zadania szwadron realizował zarówno w strefie nadgranicznej, będącej strefą ścisłych działań KOP, jak również w pasie ochronnym sięgającym około 30 km w głąb kraju[10]. Szwadron był też jednostką organizacyjną, wyszkoleniową, macierzystą i pododdziałem gospodarczym[11].
W lipcu 1929 zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[12]. Szwadron wszedł w skład grupy południowej[13]. Przyjęto też zasadę, że szwadrony przyjmą nazwę miejscowości będącej miejscem ich stacjonowania[13]. Obok nazwy geograficznej, do 1931 stosowano również numer szwadronu[14].
W 1934(?)1932[b] dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład grupy południowej[16].
W 1937 szwadron wszedł w skład pułku KOP „Zdołbunów”[19]. Jednostką administracyjną dla szwadronu był batalion KOP „Ostróg”[20].
W 1938 nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania[c]. Szwadron zakwalifikowano do grupy I[19]. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm[d], drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe[21] po cztery sekcje[22], w tym sekcję rkm[11]. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 8 podoficerów zawodowych, 2 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe[23].
W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 szwadron przegrupował się w rejon Wielunia[24], gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP[25] podporządkowany dowódcy OK IV[26][e]. W maju szwadron wszedł w skład 1 pułku kawalerii KOP jako jego III szwadron[18].
Dowódcy szwadronu:
Ostatnia „pokojowa” obsada oficerska szwadronu[31][f]
Obsada personalna 3 szwadronu 1 pkaw KOP[18]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
