Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Węgrzyn (ur. 5 marca 1892 w Woli Mieleckiej, zm. 1965 w Stanach Zjednoczonych) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1965 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Dywizja Piechoty Legionów |
| Stanowiska |
słuchacz |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
| Odznaczenia | |
          | |
Urodził się 5 marca 1892 w Woli Mieleckiej jako syn Szymona i Tekli z d. Bakówny[1][2].
14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w 5 pułku piechoty Legionów[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 973. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Do jesieni 1923 roku był oficerem sztabu pułkownika Bolesława Popowicza, dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku piechoty Legionów[6].
31 października 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[7], w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego[8][9]. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie na okres sześciu miesięcy[10]. Z dniem 1 kwietnia 1926 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie, którym kierował generał dywizji Edward Śmigły-Rydz[11].
Z dniem 1 października 1926 roku został przydzielony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[12][13]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. 5 listopada 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do 74 pułku piechoty w Lublińcu na stanowisko dowódcy batalionu, lecz już 28 października został przydzielony na dwumiesięczny XII normalny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[15][16]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do dowództwa 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[17]. 23 października 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[18]. W dowództwie pełnił obowiązki szefa sztabu[19]. W listopadzie 1933 roku został dowódcą batalionu w 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu[7]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[20]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[21]. W 1937 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa sztabu tej formacji. W 1938 roku zastąpił pułkownika Tadeusza Münnicha na stanowisku dowódcy 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 26 pułkiem piechoty. Walczył w obronie Warszawy jako dowódca odcinka „Utrata” Przedmościa Praskiego. Po kapitulacji stolicy przebywał w niewoli niemieckiej, między innymi w Oflagu VII A Murnau[22]. Wiosną 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, przebywał początkowo w Wielkiej Brytanii, skąd wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam osiadł na stałe.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
