Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szwadron Kawalerii KOP „Żurno” – pododdział kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
Na posiedzeniu Politycznego Komitetu Rady Ministrów, w dniach 21-22 sierpnia 1924, zapadła decyzja powołania Korpusu Wojskowej Straży Granicznej. 12 września 1924 Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz wykonawczy w sprawie utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza[2], a 17 września instrukcję określającą jego strukturę[3]. Jesienią 1924 został sformowany 5 szwadron kawalerii. Szwadron wchodził w skład 1 Brygady Ochrony Pogranicza[4]. Na miejsce postoju wybrano folwark Zurne, w gminie Bereźne powiatu rówieńskiego, a od 1 stycznia 1925 - powiatu kostopolskiego[b].
Szwadron był podstawową jednostką taktyczną kawalerii KOP. Zadaniem szwadronu było prowadzenie działań pościgowych, patrolowanie terenu, w dzień i w nocy, na odległości nie mniejsze niż 30 km, a także utrzymywanie łączności między odwodami kompanijnymi, strażnicami i sąsiednimi oddziałami oraz eskortowanie i organizowanie posterunków pocztowych. Wymienione zadania szwadron realizował zarówno w strefie nadgranicznej, będącej strefą ścisłych działań KOP, jak również w pasie ochronnym sięgającym około 30 km w głąb kraju[5]. Szwadron był też jednostką organizacyjną, wyszkoleniową, macierzystą i pododdziałem gospodarczym[6].
W skład szwadronu wchodzić miały cztery plutony liniowe i drużyna dowódcy szwadronu. Według etatu szwadron liczyć powinien trzech oficerów, 19 podoficerów i 65 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 77 karabinków, 7 pistoletów oraz 82 szable[7].
W lipcu 1929 zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[8]. Szwadron wszedł w skład grupy południowej[9]. Przyjęto też zasadę, że szwadrony przyjmą nazwę miejscowości będącej miejscem ich stacjonowania[9]. Obok nazw geograficznych, do 1931 stosowano również numer szwadronu[10].
W 1934(?)1932[c]roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład grupy środkowej[11]. Jednostką administracyjną dla szwadronu był batalion KOP „Bereźne”[12]. Konie w poszczególnych szwadronach dobierano według maści. W szwadronie „Iwieniec” konie były gniade[13].
W 1938 nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania[d]. Szwadron zakwalifikowano do grupy I[14]. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm[e], drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe[15] po cztery sekcje[16], w tym sekcję rkm[6]. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 8 podoficerów zawodowych, 2 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe[17]. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”[14].
W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 szwadron przegrupował się w rejon Wielunia[18], gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP[19] podporządkowany dowódcy OK IV[20][f]. W maju szwadron wszedł w skład 1 pułku kawalerii KOP jako jego V szwadron[22].
Dowódcy szwadronu:
Obsada personalna 5 szwadronu 1 pkaw KOP[22]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
