Szpic wilczy

Szpic wilczy (Szpic wilczasty lub wolfszpic) − rasa psa należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych^[3]. Typ lisowaty^[4].

Szpic wilczy

Szpic wilczy
Inne nazwy	wolfszpic szpic wilczy niemiecki keeshond szpic wilczasty Chien Loup
Kraj patronacki	Niemcy
Wymiary
Wysokość	43-55 cm[1]
Masa	15-25 kg[2]
Klasyfikacja
FCI	Grupa V, Sekcja 4, nr wzorca 97

Rys historyczny

W XVIII wieku uważany był za „psa ludu” i symbolizował opór stawiany Wilhelmowi Orańskiemu^[1]. Rasa stanowi rezultat skrzyżowania szpica pomorskiego, samojeda i norweskiego elkhunda.

Wygląd

Budowa

Szpic wilczy ma krzepkie, średniej wielkości ciało.

Szata

Sierść jest prosta i twarda w dotyku, podszerstek zaś miękki, gęsty i obfity.

Umaszczenie

Umaszczenie jest szaro-srebrno-czarne (ogon często jest biały).

Zachowanie i charakter

Szpic wilczy jest psem żywiołowym, wesołym, bardzo towarzyskim, lubi dzieci i zabawę. Jest psem pojętnym ale i upartym, stąd potrzeba cierpliwości w jego wychowaniu.

Zdrowie i pielęgnacja

Długa sierść szpica wilczego nie wymaga częstego czesania. Psy tej rasy są narażone na alergie skóry oraz niedoczynność tarczycy. Wymagają zapewnienia ruchu, kłopotliwe może być ich głośne szczekanie. W wyniku właściwego szkolenia zdobywają dobre wyniki w konkursach posłuszeństwa. Surowość opiekuna prowadzi do agresywnych zachowań psa.