Szop

Szop^[9] (Procyon) – rodzaj ssaków z rodziny szopowatych (Procyonidae).

Szop

Procyon
Storr, 1780[1]
Szop pracz (P. lotor)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Arctoidea
Nadrodzina	łasicokształtne
Rodzina	szopowate
Rodzaj	szop
Typ nomenklatoryczny
Ursus lotor Linnaeus, 1758
Synonimy
Campsiurus Link, 1795[2] Lotor É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1795[3] Euprocyon J.E. Gray, 1865[4] Mixophagus[a] Cope, 1869[5] Mixophagus Cope, 1869[6] Myxophagus[b]: Leidy, 1869[7] Mamprocyonus Herrera, 1899[8]
Gatunki
7 gatunków (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w stanie naturalnym w Ameryce^[10][11][12].

Charakterystyka

Długość ciała (bez ogona) 35–76 cm, długość ogona 19–38 cm; masa ciała 2,7–10,4 kg (samce są z reguły większe i cięższe od samic)^[11][13]. Mają kciuk, który umożliwia im otwieranie drzwi i kubłów na śmieci. Są inteligentnymi wszystkożercami.

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1780 roku lekarz, chemik i przyrodnik Gottlieb Conrad Christian Storr w publikacji swojego autorstwa poświęconej systematyce ssaków^[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) szop pracz (P. lotor).

Etymologia

• Procyon: gr. προ pro „przed, blisko”; κυων kuōn, κυνος kunos „pies”^[14].
• Campsiurus: gr. καμψιουρος kampsiouros ‘ze zgiętym ogonem’, od καμψις kampsis ‘zginanie’; ουρα oura ‘ogon’^[15]. Gatunek typowy: Link wymienił trzy gatunki – Lemur flavus von Schreber, 1774, Ursus lotor Linnaeus, 1758 i Campsiurus cancrivorus Link, 1795 (= Viverra cancrivora Brongniart, 1792) – nie wskazując typu nomenklatorycznego.
• Lotor: średniowiecznołac. lotor, lotoris ‘pracz’, od łac. lavare ‘myć, prać’^[16]. Gatunek typowy: „Raton” (= Ursus lotor Linnaeus, 1758).
• Euprocyon: gr. ευ eu ‘dobry, typowy’; rodzaj Procyon Storr, 1780^[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ursus cancrivorus G. Cuvier, 1798.
• Mixophagus (Myxophagus): gr. μιξις mixis ‘mieszanina’; -φαγος -phagos ‘-jedzący’, od φαγειν phagein ‘jeść’^[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Mixophagus spelaeus Cope, 1869 (= Ursus lotor Linnaeus, 1758).
• Mamprocyonus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku, polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)^[19].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[20][13][10]:

Grafika	Gatunek	Autor i rok opisu	Nazwa zwyczajowa[9]	Podgatunki[11][10][13]	Rozmieszczenie geograficzne[11][10][13]	Podstawowe wymiary[11][13][c]	Status IUCN[21]
	Procyon cancrivorus	(G. Cuvier, 1798)	szop krabożerny	4 podgatunki	południowa Kostaryka, Panama, Kolumbia, Ekwador Wenezuela Trynidad i Tobago (Trynidad) i region Gujana przez Amazonię do północnej Argentyny i północny Urugwaj	DC: 54–76 cm DO: 25–38 cm MC: 3,1–7,7 kg	LC
	Procyon pygmaeus	Merriam, 1901	szop karłowaty	gatunek monotypowy	wyspa Cozumel, Meksyk	DC: 34–43 cm DO: 22–25 cm MC: około 3,5 kg	CR
	Procyon lotor	(Linnaeus, 1758)	szop pracz	20 podgatunków	od Central Plains w południowej Kanadzie przez Stany Zjednoczone (nieobecny w części Gór Skalistych) i Ameryka Środkowa do Panamy	DC: 44–62 cm DO: 19–36 cm MC: 2,7–10,4 kg	LC

Kategorie IUCN:  LC  – gatunek najmniejszej troski,  CR  – gatunek krytycznie zagrożony.

Opisano również gatunki wymarłe z Ameryki Północnej^[22]:

• Procyon gipsoni Emmert & Short, 2018^[23] (pliocen–plejstocen)
• Procyon megalokolos Emmert & Short, 2018^[24] (pliocen–plejstocen)
• Procyon nebraskensis Lim & L.D. Martin, 2002^[25] (miocen)
• Procyon rexroadensis Hibbard, 1941^[26] (pliocen)

Uwagi

1. Nomen nudum.
2. Niepoprawna późniejsza pisownia Mixophagus Cope, 1869.
3. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała