folwark – 83 osoby, 74 było wyznania rzymskokatolickiego, 9 żydowskiego. Jednocześnie 74 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 9 żydowską. Były tu 3 budynki mieszkalne
wieś – 415 osób, 405 było wyznania rzymskokatolickiego, 5 mojżeszowego. Jednocześnie 405 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 5 żydowską. Było tu 65 budynków mieszkalnych[9].
Miejscowości należały do miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Podlegała pod Sąd Grodzki i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Łomży[10].
we wsi znajduje się kościół murowany w stylu gotyku mazowieckiego pw. św. Wojciecha BM zbudowany w latach 1537–1547 przez opatów płockich – Łukasza i Jana Dziedzickich; konsekrowany w 1547 r. przez biskupa płockiego; szczyty wieży przekształcono około 1618 roku; kościół był kilkakrotnie remontowany w XIX i XX w.; do 1822 r. opiekę, duszpasterską nad parafią sprawowali Benedyktyni z klasztoru w Pułtusku[12]; obok kościoła stoi murowana kaplica grobowa, zbudowana dla Franciszki ze Skarżyńskich Grabowskiej (zm. 1856); plebania murowana, wybudowana w 1927 r. staraniem ks. prob. Franciszka Matuszczyka; kościół, jest siedzibą parafii św. Wojciecha BM
na początku wsi znajduje się dwór, który został wybudowany w latach 1825–1838 dla Józefy z Bykowskich i Ottona Henryka Milberga, jej męża; wcześniej majątek należał do Antoniego Bykowskiego, ojca Józefy, który zakupił ją od Stanisława Skarżyńskiego, ten zaś dzierżawił go od rządu pruskiego; od XII wieku do końca XVIII wieku ziemie należały do benedyktynów płockich; po Milbergu – generale brygady Wojska Polskiego, dwór przeszedł na jego syna Władysława; w 1882 roku majątek jako wiano córki Władysława przeszedł w posiadanie rodziny Jana Grabińskiego; taki stan rzeczy utrzymał się aż zakończenia II wojny światowej; po zakończeniu działań wojennych we dworze ulokowano Wiejski Dom Towarowy; obecnie opuszczony, nieznacznie zniszczony dwór czeka na nowego właściciela
na cmentarzu znajduje się grobowiec z 1886 roku, zbudowany dla rodziny Łuniewskich
grób żołnierzy rosyjskich poległych w starciu z Niemcami w pobliżu wsi Szczepankowo w 1944 r.
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 53.
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1671.