Substancje semiochemiczne
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Substancje semiochemiczne – związki chemiczne używane przez zwierzęta i rośliny do przekazywania informacji, wywierania określonego wpływu na otoczenie, głównie w celach obronnych, wszczynania alarmu, zaznaczania własnego terytorium czy informowania partnerów o gotowości płciowej.
Związki te są istotnym elementem życia zarówno pojedynczych osobników jak również funkcjonowania wielu społeczności w świecie zwierząt. Dużą grupę stanowią związki infochemiczne, pośród których szczególne miejsce zajmują feromony. Niektóre substancje semiochemiczne – kairomony – mogą być wydzielane wbrew interesowi organizmu wydzielającego.
Substancje semiochemiczne dzielą się na:
- substancje allelochemiczne – oddziałujące międzygatunkowo:
- allomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je wydziela
- kairomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je odbiera
- depresory – nie przynoszą korzyści ani osobnikowi, który je wydziela, ani osobnikowi, który je odbiera
- synomony – substancje przynoszące korzyść osobnikowi wydzielającemu i odbierającemu[1]
- substancje o działaniu wewnątrzgatunkowym:
- feromony
- adaptacyjne autoinhibitory populacji
- autotoksyny
- nekromony
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.