Strój instrumentu
dźwięk lub zbiór dźwięków, na jakie są nastrojone wibratory instrumentu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
dźwięk lub zbiór dźwięków, na jakie są nastrojone wibratory instrumentu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strój instrumentu – zestaw wysokości dźwięków przyporządkowanych do elementów dźwiękotwórczych (wibratorów) instrumentu muzycznego[1][2][3].
Przykładowo, cztery struny skrzypiec nastrojone są strojem kwintowym[1] g, d1, a1, e2[3], cztery struny kontrabasu – strojem kwartowym E1, A1, D, G[4], sześć strun violi da gamba – strojem kwartowo-tercjowym D, G, c, e, a, d1[5]. W instrumentach dętych, strój ma nazwę dźwięku, który wydaje piszczałka przy swojej naturalnej długości – bez skracania i wydłużania (np. za pośrednictwem otworów we flecie lub krąglików w trąbce), i bez przedęcia[1].
Wysokość dźwięków wydawanych przez elementy dźwiękotwórcze instrumentów muzycznych ulega zmianie w trakcie eksploatacji i pod wpływem zmian temperatury i wilgotności powietrza. Instrumenty wymagają okresowego strojenia. Orkiestra stroi się wg dźwięku a1 (440 Hz), wzorcowanego obojem, który jest najmniej podatny na wahania stroju powodowane warunkami atmosferycznymi[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.