Loading AI tools
częstotliwość tonu podstawowego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wysokość dźwięku – w muzyce, częstotliwość tonu podstawowego.
Instrumenty lub ich elementy (np. struny), podczas grania na nich, drgają z określoną częstotliwością zależną od rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane oraz od ich wymiarów fizycznych. Wysokość dźwięku zależna jest od ilości drgań wykonanych w jednostce czasu; im większa częstotliwość drgań, tym wyższy jest dźwięk
Częstotliwość drgań wszystkich dźwięków „a” na fortepianie, strojonych według obowiązującego obecnie stroju (a1=440 drgań na sekundę) jest następująca:
Wysokość dźwięku | Częstotliwość (Hz) |
---|---|
A2 | 27,5 |
A1 | 55 |
A | 110 |
a | 220 |
a1 | 440 |
a2 | 880 |
a3 | 1760 |
a4 | 3520 |
Różnice wysokości dwóch dźwięków określane są mianem interwału. Dany interwał odpowiada zawsze określonemu stosunkowi częstotliwości, np.:
W przeszłości obowiązywał tzw. strój paryski, w którym dźwięk a1 posiadał częstotliwość drgań 435 Hz, ale w 1939 r. na mocy międzynarodowego porozumienia przyjęto, jako ogólnie obowiązujący, strój a1=440 Hz.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.