Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Starnawski (ur. 4 lipca 1899 w majątku Dębnia, zm. 14 lipca 1980 w Hammersmith) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
 Stefan Starnawski w 1929 r. | |
 pułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 marca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1980 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Urodził się 4 lipca 1899 w majątku Dębnia, w gminie Niedrzwica Duża, jako syn Leona Cyriaka Starnawskiego II (ur. 1845) i Stefanii Mazurkiewicz[1][a]. Był starszym bratem Antoniego (1901–1985), majora kawalerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 i 6. lokatą w korpusie oficerów jazdy[2][3][4]. W 1923, 1924 był oficerem 20 pułku ułanów w Rzeszowie[5][6]. Jako oficer tej jednostki w 1928 na przełomie lat 20. i 30. pozostawał w kadrze Centrum Wyszkolenia Kawalerii[7][8]. W tym czasie został awansowany na stopień rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[9]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do 20 pułku ułanów w Rzeszowie[10]. Na stopień majora awansował ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. W marcu 1939 był dowódcą szwadronu zapasowego 14 pułku ułanów jazłowieckich[12].
Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą nadwyżek 14 pułku ułanów w składzie Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”. Ponadto był zastępcą dowódcy pułku marszowego Podolskiej Brygady Kawalerii.
W końcu maja 1940 we Francji został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu zapasowego kawalerii motorowej w Ośrodku Zapasowym Kawalerii Motorowej[13]. 21 czerwca tego roku w porcie La Rochelle dowodzony przez niego batalion załadował się na brytyjski okręt i ewakuował do Wielkiej Brytanii[14]. W połowie lipca 1940 został zastępcą dowódcy 1. batalionu strzelców, który początkowo wchodził w skład 1 Brygady Strzelców i 15 sierpnia tego roku otrzymał ustną zgodę Naczelnego Wodza na używanie nazwy batalion im. 14 pułku ułanów jazłowieckich[15]. W październiku 1940 batalion wszedł w skład 2 Brygady Strzelców, późniejszej 10 Brygady Kawalerii Pancernej[16]. 31 maja 1942 objął dowództwo 14 pułku kawalerii pancernej[17]. W listopadzie tego przebywał na praktyce w brytyjskiej 42 Dywizji Pancernej[18]. Dowodząc pułkiem awansował na podpułkownika[19]. Po zakończeniu wojny i rozformowaniu pułku na początku 1947 pełnił stanowisko dowódcy 114 Oddziału w składzie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika[20]. Zmarł 14 lipca 1980[20] w Hammersmith[21].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.