Loading AI tools
Stefan Siczek (ur. 20 września 1937 w Siczkach, zm. 31 lipca 2012 w Radomiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, biskup pomocniczy radomski w latach 1992–2012.
| Biskup tytularny Dagnum | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 września 1937 | |
| Data i miejsce śmierci |
31 lipca 2012 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup pomocniczy radomski | ||
| Okres sprawowania |
1992–2012 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat |
8 grudnia 1960 | |
| Prezbiterat |
27 maja 1961 | |
| Nominacja biskupia |
25 marca 1992 | |
| Sakra biskupia |
11 kwietnia 1992 | |
| Data konsekracji |
11 kwietnia 1992 |
|---|---|
| Miejscowość |
Radom |
| Miejsce |
plac przed katedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Urodził się 20 września 1937 w Siczkach[1] w gminie Jedlnia-Letnisko[2]. W czasie II wojny światowej wraz z rodziną został wysiedlony z Siczek. W 1951 rozpoczął edukację w Niższym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie, jednakże rok później władze komunistyczne zamknęły to seminarium, a on sam miał trudności z przyjęciem do szkoły państwowej. Udało mu się podjąć naukę w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu, gdzie w 1955 zdał egzamin dojrzałości[3]. W latach 1955–1961 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[1]. Święcenia subdiakonatu otrzymał 13 listopada 1960 przez posługę Piotra Gołębiowskiego[3], biskupa pomocniczego sandomierskiego[4]. Święceń diakonatu udzielił mu 8 grudnia 1960[3] biskup diecezjalny sandomierski[5] Jan Kanty Lorek[3], który również 27 maja 1961 w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu wyświęcił go na prezbitera[1]. W związku z odmową wydania paszportu przez władze państwowe nie mógł podjąć studiów na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W latach 1963–1967 odbył studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium prawa kanonicznego. W 1971 uzyskał doktorat prawa kanonicznego na podstawie dysertacji Organizacja i kompetencja foralnego oficjalatu w Sandomierzu w latach 1522–1763[3]. W latach 1971–1973 kształcił się w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie[6].
Pracował jako wikariusz w parafiach: św. Pawła Apostoła Sandomierzu[1] (1961–1963)[3], św. Idziego w Suchej[1] (1967–1969)[3] oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ćmielowie[1] (1969–1972)[3]. W latach 1975–1986 zajmował stanowisko obrońcy węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Sandomierzu, a w latach 1986–1992 pełnił funkcję sędziego prosynodalnego[1]. Również w latach 1986–1992 był kapelanem domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny w Mariówce[3]. Został ustanowiony kanonikiem honorowym kapituły katedralnej w Sandomierzu[6][7].
W latach 1972–1986 był ojcem duchownym i wykładowcą teologii życia wewnętrznego w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[1]. W latach 1993–2001 prowadził wykłady z prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu. Od 2001 ten sam przedmiot wykładał na Wydziale (następnie Instytucie) Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Radomiu[3].
25 marca 1992 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym nowo ustanowionej bullą Totus Tuus Poloniae populus diecezji radomskiej[3] ze stolicą tytularną Dagnum[1]. Święcenia biskupie otrzymał 11 kwietnia 1992 przed katedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu[3][1]. Głównym konsekratorem był kardynał Józef Glemp, prymas Polski[1], a współkonsekratorami Stanisław Nowak, arcybiskup metropolita częstochowski, i Edward Materski, biskup diecezjalny radomski[5]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Vivere Evangelio” (Żyć Ewangelią)[8]. W diecezji radomskiej sprawował urzędy wikariusza generalnego, moderatora kurii diecezjalnej i przewodniczącego Wydziału ds. Stałej Formacji Kapłańskiej i Życia Konsekrowanego[9]. Należał do kolegium konsultorów, rady kapłańskiej i rady ds. ekonomicznych[1]. Był delegatem biskupa diecezjalnego radomskiego ds. II Synodu Plenarnego i przewodniczącym diecezjalnej komisji synodalnej[3]. Dwukrotnie pełnił funkcję administratora diecezji – pierwszy raz po śmierci biskupa Jana Chrapka (od 20 października 2001 do 25 maja 2002)[10], drugi raz po nominacji biskupa Zygmunta Zimowskiego na urząd w Watykanie (od 1 lipca do 12 listopada 2009)[3]. Od 1992 był dziekanem kapituły kolegiackiej Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej[1].
W Episkopacie Polski zasiadał w Komisji ds. Duchowieństwa[1].
Od 1992 mieszkał w budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu, gdzie zmarł 31 lipca 2012[3]. 4 sierpnia 2012 po mszy pogrzebowej sprawowanej w katedrze radomskiej został pochowany w grobowcu biskupów radomskich na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Radomiu[11].
W 2011 nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Jedlnia-Letnisko[12]. W 2007 został odznaczony medalem „Zasłużony dla Powiatu Radomskiego”[13].
W 2008 otrzymał Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej[14].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
