Loading AI tools
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Undas (ur. 17 września 1894 w Mstowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
17 września 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Pułk Strzelców Polskich |
Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 17 września 1894 w Mstowie, w ówczesnym powiecie limanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Heleny z domu Cudek[1]. Absolwent gimnazjum z maturą w Bochni. W 1914 został wcielony do armii austriackiej. Ukończył szkołę oficerów rezerwy i jako dowódca plutonu walczył na froncie rosyjskim. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20 z Krakowa. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1915 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2]. W tym samym roku został ranny i dostał się niewoli rosyjskiej.
W marcu 1918, po uwolnieniu z niewoli, wstąpił do 1 pułku strzelców polskich na Syberii. Dowodził w tym pułku 4. kompanią[3]. Od stycznia 1920 w niewoli bolszewickiej, w obozie w Omsku[4][5]. W 1920 roku powrócił do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego, w stopniu porucznika. Został przydzielony do 82 Syberyjskiego pułku piechoty[4]. Z jednostką walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a za swoje czyny został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Po wojnie służył w 83 pułku piechoty[6]. W 1924 został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku[7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 181. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko dowódcy III batalionu[9][10][4]. W marcu 1931 został przeniesiony z 83 pp do 73 pułku piechoty w Katowicach na stanowisko kwatermistrza[11][12][4]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Następnie został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego 13 Dywizji Piechoty. We wrześniu dostał się do niewoli sowieckiej i w 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 3415[5].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopnień pułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.