Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Palle[uwaga 1] (ur. 19 kwietnia 1878 w Rząśnie, zm. 9 kwietnia 1926 w Rajczy) – tytularny pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 tytularny pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 1926 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się 19 kwietnia 1878 w Rząśnie, w powiecie łowickim ówczesnej guberni warszawskiej[2], w rodzinie Wiktora (1836–1884) i Eleonory z Szymańskich (1838–1906). 1 stycznia 1909, w stopniu porucznika, pełnił służbę w 59 Lubelskim Pułku Piechoty w Odessie, należącym do 15 Dywizji Piechoty[1]. W 1915, w stopniu kapitana, służył w 33 Syberyjskim Pułku Strzelców należącym do 9 Syberyjskiej Dywizji Strzelców, która wchodziła w skład 4 Syberyjskiego Korpusu Armijnego[3][4]. 12 lipca tego roku został ranny[4]. 22 lipca 1915 został nagrodzony Orężem Św. Jerzego za to, że „10 marca 1915 w walce pod wsią Karaska dowodząc dwiema kompaniami zaatakował okopy Niemców pod morderczym ogniem, wybił ich bagnetami i trzymał się”[4]. Awansował na podpułkownika[4].
3 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 21 maja 1917 i przydzielony do Łódzkiego Okręgowego Pułku Piechoty[5] w Łodzi na stanowisko dowódcy pułku[6]. Pułkiem dowodził do 12 stycznia 1919 po czym wyjechał na front wołyński jako tymczasowy dowódca II batalionu 28 Pułku Piechoty[7]. Wiosną tego roku dowodził grupą swojego imienia operującą w rejonie Rawy Ruskiej przeciwko Ukraińcom[8]. W czasie ataku na Magierów i Niemirów „przez kilka dni napadała to na jedną, to na drugą miejscowość, rozbijając w ten sposób około 8 ukraińskich sotni, biorąc stu kilkudziesięciu jeńców, kilka karabinów maszynowych, dużo taboru, kasę batalionową itp.”[9] 9 grudnia 1919 objął dowództwo 38 Pułku Piechoty[10]. Na jego czele do maja 1920 walczył przeciwko bolszewikom[11]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[12]. 21 czerwca tego roku minister spraw wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika[13].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był nadal 38 pp[14]. Następnie został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińczów na stanowisko komendanta. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. Z dniem 10 września tego roku został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X[16]. Później został przeniesiony macierzyście do 2 Pułku Piechoty Legionów i przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V[17]. W marcu 1924, w związku z likwidacją Rezerwy Oficerów Sztabowych, został przydzielony do dyspozycji dowódcy 20 Pułku Piechoty[18]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 39 Pułku Piechoty w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][20]. W maju 1925 został przeniesiony do 60 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[21]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na takie samo stanowisko[22]. Zmarł 9 kwietnia 1926 w Rajczy[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
