Loading AI tools
Stanisław Kiryluk (ur. 18 stycznia 1911 w Ostrówku, zm. 6 października 1997[1]) – polski działacz komunistyczny i partyjny, wojskowy w stopniu pułkownika i dyplomata. I sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PPR (1944–1945) i p.o. I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Bydgoszczy, w latach 1946–1947 prezes Ligi Morskiej, ambasador Polski w Chinach (1952–1959), Korei Północnej (1952–1954) i Iranie (1964–1969).
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1911 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 października 1997 |
| Zawód, zajęcie |
działacz komunistyczny i partyjny, wojskowy, dyplomata |
| Stanowisko |
I sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PPR (1944–1945), p.o. I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Toruniu/Bydgoszczy (1945) |
| Partia | |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
 | |
Syn Emila, działacza komunistycznego z powiatu radzyńskiego, i Antoniny. Komunistami zostali także jego siostra i dwóch braci, w tym Aleksander, major MO. Od 1924 działał w grupie pionierskiej, od 1926 w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski, zaś od 1932 do 1938 w Komunistycznej Partii Polski[2]. W ramach KZMP był m.in. członkiem komitetu w Radzyniu Podlaskim, Komitetu Okręgowego w Siedlcach i Komitetu Okręgowego na Muranowie, kierował także komitetem KPP w Radzyniu Podlaskim[3]. W 1936 zgłosił się jako ochotnik do walki w Brygadach Międzynarodowych w wojnie domowej w Hiszpanii, jednak został zawrócony na granicy[4]. Przed wybuchem wojny skazany na 4 lata więzienia za działalność komunistyczną[5].
We wrześniu 1939 opowiedział się po stronie Sowietów i następnie w 1940 przeniósł się do Lwowa. Został skierowany do szkoły oficerów sztabowych Armii Czerwonej w Leningradzie, którą ukończył 14 marca 1943, kolejnego dnia zrzucony do pracy dywersyjno-wywiadowczej w okolicy Białej Podlaskiej. Od 1943 do 1944 służył w Gwardii Ludowej i Armii Ludowej na Lubelszczyźnie (m.in. powiat radzyński i Lasy Parczewskie). Od kwietnia do lipca 1944 pod pseudonimem „Michał” był oficerem ds. specjalnych poruczeń w 1 Batalionie AL im. Jana Hołoda, dowodzonym przez Zbigniewa Stępkę ps. „Mara”, jednocześnie oficer łącznikowy przy ddziale mjr. Josifa Magometa ps. „Mag”[2][6].
Od 1942 członek Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od lipca 1944 zaangażowany w działalność partyjną, w tymże roku objął funkcję pełnomocnika Rządu RP ds. reformy rolnej w województwie warszawskim. Od 25 października 1944 do 6 lutego 1945 był I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PPR (z siedzibą najpierw w Mińsku Mazowieckim, następnie w Warszawie), na początku lutego 1945 objął tymczasowo analogiczne stanowisko w Komitecie Wojewódzkim (najpierw z siedzibą w Toruniu, a od marca w Bydgoszczy). Z tej funkcji odszedł w czerwcu 1945 wskutek konfliktu z pełnomocnikiem rządu przy dowództwie 2 Frontu Białoruskiego Antonim Alsterem, który został jego następcą[7][8].
Pod koniec 1945 powrócił do służby wojskowej[5]. W 1946 wybrany sekretarzem generalnym Ligi Morskiej, zajmował stanowisko do 1947. Od 1948 do 1952 starszy referent (w stopniu pułkownika) w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Od 1950 do 1952 prezes urzędujący Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Pomiędzy 1952 a 1959 był ambasadorem RP w Chińskiej Republice Ludowej, ponadto do 1954 akredytowanym w Korei Północnej. W latach 1959–1963 pierwszy zastępca dyrektora Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, następnie od 1963/4 do 1969 ambasador w Iranie[2][9].
Autor prac wspomnieniowych. Od 1948 był żonaty z Izoldą Kowalską-Kiryluk, również działaczką PPR i PZPR. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A32-tuje-5)[1].
- Order Flagi Narodowej I stopnia (KRL-D, 1954)[10]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
