Spirit of St. Louis – amerykański samolot rajdowy, skonstruowany dla Charlesa Lindbergha, na którym dokonał on pierwszego w historii samotnego przelotu nad Atlantykiem z nowojorskiego Long Island do Paryża.
Samolot Spirit of St. Louis w National Air and Space Museum | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
mieszana |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
kwiecień 1927 |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
Wright Whirlwind J-5 |
Moc |
220 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
14 m |
Długość |
8,22 m |
Wysokość |
2,46 m |
Powierzchnia nośna |
30,65 m² |
Masa | |
Własna |
967 kG |
Startowa |
2329 kG |
Zapas paliwa |
2000 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
207 km/h |
Prędkość przelotowa |
190 km/h |
Prędkość minimalna |
114 km/h (przy pełnym obciążeniu) |
Pułap |
5000 m |
Zasięg |
6615 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Charles Lindbergh | |
Rzuty | |
Historia
Prototyp samoloty został oblatany w kwietniu 1927 r. Samolot był dostosowaną, dla potrzeb planowanego przelotu nad Atlantykiem, wersją seryjnie produkowanego modelu Ryan M-2[1]. Planowana przez Charlesa Lindbergha trasa wytyczona została między Long Island w stanie Nowy Jork, a Paryżem, zaś zakup samolotu sfinansowały organizacje finansowe z Saint Louis, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie. 20 maja rozpoczął się trwający 33 i pół godziny lot na liczącej 5800 km trasie Nowy Jork–Paryż[2]. Charles Lindbergh tym lotem jako pierwszy samotny pilot pokonał Atlantyk bez lądowania[3] (przed nim Atlantyk pokonali Brytyjczycy John Alcock i Arthur Whitten Brown na samolocie Vickers Vimy).
Opis konstrukcji
Jednoosobowa, oszklona kabina pilota pozbawiona była przedniej szyby, której rolę przejął wmontowany peryskop[4]. Samolot miał konstrukcję mieszaną. Był górnopłatem zastrzałowym, którego kadłub stanowiła spawana z rur stalowych kratownica, w przedniej części kryta blachą w tylnej płótnem. Skrzydła, podparte parą zastrzałów z każdej strony kadłuba, były drewnianą konstrukcją dwudźwigarową pokrytą w części sklejką i płótnem. Zarówno w kadłubie jak i w skrzydłach znajdowały się zbiorniki paliwa mogące pomieścić ponad 2000 l paliwa. Powierzchnie sterowe stanowiły nieoprofilowane i podparte zastrzałami, zbudowane na szkielecie z rur stalowych, pokryte płótnem ruchome elementy zewnętrzne samolotu. Stałe podwozie składało się z amortyzowanych gumą, trójgoleniowych dwóch kół i płozy ogonowej. Urządzeniem napędowym było stałe, dwupłatowe, metalowe śmigło[2].
Dane techniczne
Napędzany 9 cylindrowym silnikiem gwiazdowym Wright Whirlwind J-5, o mocy 220 KM samolot miał rozpiętość skrzydeł 14 m, długość 8,22 m i wysokość 2,46 m. Powierzchnia nośna wynosiła 30,65 m². Przy ciężarze własnym wynoszącym 967 kg i całkowitym 2329 kg osiągał prędkość przelotową 190 km/h. Prędkość[2] maksymalna wynosiła 207 km/h, zaś minimalna przy pełnym obciążeniu wynosiła 114 km/h. Pułap jaki samolot mógł osiągnąć wynosił 5000 m, zaś zasięg 6615 km[3].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.