Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʨ].

Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna

Numer IPA	215
tɕ
Jednostka znakowa	t​ɕ
Unikod	U+0074 U+0255
UTF-8 (hex)	74 c9 95
ʨ
Jednostka znakowa	ʨ
Unikod	U+02a8
UTF-8 (hex)	ca a8
Inne systemy
X-SAMPA	t_s\
Przykład
informacje • pomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

• modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
• prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
• następuje wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami - jest to spółgłoska przedniopodniebienna.
• Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ɕ].
• wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Przykłady

• w języku polskim: cień [ʨeɲ]
• w języku rosyjskim: ночь [noʨ] „noc”
• w języku serbskochorwackim: kuća [kuʨa] „dom”
• w języku mandaryńskim: 氣 / 气 / qì [ʨʰi51] „energia życiowa”
• w języku japońskim: チ chi [ʨi] „tysiąc”